Roland Hoffmann
german
* * * [Не прислоняться!]
Не прислоняться!
Я – дзьверы ў вагонах мэтро.
Не прислоняться!
Моўчкі трымайце ў ахапках
і думкі і справы.
Я на наступным вазьму й адчынюся направа.
Стоп! Вам далей!
А на гэтым сыходзіць Варрава.
Я за шчакой яго позірк насіла бяз кпінаў.
Я па вушных лябірынтах Варраву вадзіла.
Ён жа складаў кубік-рубік з маіх успамінаў,
і я галавой упіралася
ў безвыходнасьць.
А я ўпіраюся ў безвыходнасьць нібыта
ў дзявочую цноту, пляву і іду па тым лёдзе,
і прагну зваліцца ў ваду,
гучна крыкнуўшы – годзе!
І зноўку заўсёды знаходжу ўваход
у безвыходнасьць.
Так – не прислоняться!
Я – дзьверы ў вагонах…
Я – дзе вы?…
Зьенчылі і зашапталі прагаліны моваў.
Я разразаю жывот вамі згубленым словам
і доўга вымаю адтуль
пацукоў і пачуцьці.
Audio production: Belarus PEN-Centre
DIE VERLIEBTEN
Ich erwache in einem Land, in dem die Verliebten die Macht übernommen haben. Es wurden Gesetze erlassen, die proklamieren, dass niemand mehr genötigt ist, den Blick abzuwenden, oder dass Orgasmen aufhören müssen. Rosen dienen als Zahlungsmittel, die Verrückten werden vergöttert und die Götter als verrückt betrachtet. Das Postwesen wurde wieder eingeführt, und die Wörter ”du” und ”ich” sind Synonyme. Nach der Revolution wird bestimmt, dass die unglücklich Verliebten aus Rücksicht auf die Sicherheit der glücklich Verliebten entfernt werden sollen. Als sie mich finden, ergebe ich mich sofort. Der Scharfrichter ist eine Frau, und es geht schnell. Es ist Winter, und ich habe dich noch nicht getroffen.