Müesser Yeniay
Üvey Dünya
Üvey Dünya
Gecede kimse yok
sesimle dokunduğum beyaz duvar…
karanlık bir yumak gibi
hep içime doluyor
gecede kimse yok
dirilmek isteyen bir ölü beden
ışığım parçaladı karanlığı
durmadan bana yönelen
şeyler yığınına
dünya diyorlar
sessizliğin arılarını besledim
durmadan
kulaklarım dünyayı içeri
sokmayan duvar
kalbimin camını sildim
bedende leke tutan tek o
kalpti neyi gösteriyorsa zaman o!
ışığın durmadan kabuğumu
soyduğu bu yerde
çıplaktım
doğurmamış bir kadına
çocuk olmak ister gibi
geldiğim bu dünya
-üvey