Müesser Yeniay

                                               für Nâzım Hikmet

Von einem Vogelnest aus schreibe ich das hier
zwischen zwei Ästen, im Gezi-Park
dringt mein Atem wie ein Messer in meine Brust
sie kommen, um den Himmel zu zerstören mit dem ganzen Menschenvolk 

ich bin ein Vogelnest im Gezi-Park
zwischen zwei Ästen

hier sind die Leute giftig
die Bäume gefällt

wir werden rausgeworfen aus der Welt
in die uns unsere Mutter eingeladen hat

sie bombardieren die Vogelstimmen
-die Vögel können die funkelnde Stimme des Geldes nicht hervorbringen-

ein Ethem ist zu hören, Phönix im Feuer!
ein Schweißer in Ankara...
sein Körper bricht wie eine Vogelfeder

sie machen uns zu Erde, bevor wir sterben
unter dem Rauch Straßenkinder, Katzen
auf ihren buckligen Rücken ein verlorener Traum
mit blinden Augen lässt sich die Welt nicht mehr anschauen
oder zu schlafen in einem unerwarteten Augenblick!
in einem unerwarteten Augenblick zu schlafen...

ich bin ein Vogelnest im Gezi-Park
zwischen einem Paar Ästen

                             In the memory of Nâzım Hikmet with respect

I’m writing these words from a bird nest
between two branches, in Gezi Park
like a knife my breath is stuck in my chest
they’re coming to destroy the sky
together with all the people of the earth

I’m a bird’s nest in Gezi Park
between two branches

here the people are poisoned
the trees are uprooted

we’re being expelled from
where our mothers invited us

they’re bombing the twittering of birds
-birds can’t produce the sound of cash-

Ethem* is heard, a simurg in fire!
A welding worker in Ankara
his body is collapsing like a feather
They’re turning us into earth before we die.
under smoke street children and cats...
on their hunched backs a lost dream
blind eyes can’t look at the world...
or fall to sleep in an unexpected moment!
in an unexpected moment to sleep...

I’m a bird’s nest in Gezi Park
between a pair of branches




*Ethem is a victim who was killed by the government in the protests

                                               μνήμη Ναζίμ Χικμέτ

Σα να γράφονται αυτές τις λέξεις
απ’ τη φωλιά ενός πουλιού
σε δύο κλαδιά ανάμεσα· στο Πάρκο Γκεζί.
Πυκνές ανάσες κόβουν το στήθος μου, μαχαίρια –
τώρα που ’ρχονται εκείνοι για ν’ αλώσουν
τον δικό μας ουρανό, να μας παραχώσουν στη γη
μέσα, στις σκιές.

Εγώ είμαι η φωλιά ενός πουλιού, ανάμεσα
σε δύο κλαδιά. Στο Πάρκο Γκεζί.

Λέω: είναι τόσοι άνθρωποι εδώ που γνωρίσανε
το δηλητήριο, και τα δέντρα όλα μα όλα ξεριζώνονται.

Πλέον μας εξορίζουν από τα μέρη εκείνα
όπου ακούγαμε τα καλέσματα των μητέρων,

μετά οι βόμβες τους πλακώνουν των πουλιών το τιτίβισμα
(εκείνα άλλωστε δεν μπορούν την κλαγγή των νομισμάτων)

και μαζί τους να φλέγονται κι όσα μυθικά πουλιά της Ανατολής.
Στην Άγκυρα, ένας μεταλεργάτης
το σώμα του σαν το πούπουλο, λυγίζει.

Μας βάλανε στο χώμα μέσα προτού οι μέρες μας τελειώσουν.
Στον καπνό από κάτω και τ’ αέρια, φαίνονται αχνά
παιδιά των δρόμων, γάτες μαύρες,
μορφές κυρτές στους ώμους φορτωμένες ένα όνειρο
που έχει πια περάσει. Τα μάτια πώς να δούνε τώρα, και ποιόν κόσμο –
ή που θα σφαλίσουν απρόσμενα
δίχως καμιά προειδοποίηση· κλειστά ήδη.

Σας μιλώ απ’ τη φωλιά ενός πουλιού
ανάμεσα σε δύο κλαδιά.
Στο Πάρκο Γκεζί.

                              Alla memoria di Nâzım Hikmet, con rispetto

Sto scrivendo queste parole dal nido di un ucello
tra due rami, in Gezi Park
come un coltello il mio respiro e conficcato nel mio petto
stanno arrivando per distrruggere il cielo con tutta la gente della terra

sono un nido di un ucello di Gezi Park
tra due rami

qui le persone sono nel veleno
gli alberi sono stravolti alle radici

ci stanno cacciando da dove
le nostre madri ci hanno invitati

stanno bombardando i cinguettii degli uccelli
-gli uccelli non possono produrre il suono del denaro-

si sente un Ethem, un Simurg in fiamme!
un saldatore in Ankara…
il suo corpo si sta afflosciando come una piuma
ci stanno transformando in terra prima che moriamo
sotto fumo citta bambini e gatti...
sulle loro gobbe un sogno perduto
con occhi ciechi non si puo guardare il mondo...
o dormire in un momento inatteso
in un momento inatteso dormire...

sono un nido di uccello in Gezi Park
tra un paio di rami.