Geert Buelens
Aan het raam van Van Dyke Parks
Aan het raam van Van Dyke Parks
Het is zaterdag en we zitten bij het raam
van Van Dyke Parks. Hij vroeg
daar niet om maar we zitten er toch
Wachten zou ik het niet noemen
maar wat we daar doen
is niet gewoon
We zitten bij het raam
en horen zijn getik
Het getik van Van Dyke Parks
Hij geeft niet de indruk
er heel snel mee te gaan stoppen
maar dat enerveert ons niet
het houdt ons aan de gang
Ook bij dat raam zitten Duitse herders
Zij lijken uit op iets
buiten ons bereik
Veel eerder hadden we dit
moeten ondernemen
Wat een idee ook
zo te zitten bij dat raam
Straks valt de avond
en begint zijn schouw te trekken
Wij keren dan terug van waar we kwamen
ieder apart
En in een gloed waarin elk
van onze oren
speelt een lied
dat heel sterk lijkt
op wat we eerder hoorden
Maar dat lijkt alleen maar zo want
niets op aarde klinkt
als dat getik van Van Dyke Parks