Agnieszka Ayşen Kaim 

Translator

Dla Jakuba Naziffa...

i skończyła się pewna epoka, synu

oto i Kodeks Cywilny wszem i wobec ogłasza,

żeś wolny i niezależny

więc weź sobie te swoje prawa

i niech ci się poszczęści w korzystaniu z nich

na zdrowie, winszuję,

korzystaj z dojrzałości

to twoje zadania

a to zobowiązania

te zaś to liczne obowiązki

prawo jak prawo

wszyściutko to kopem pakuje

na jeden rachunek

 a tobie będzie dane doświadczyć

co to za znój, co za sztuka

jest być obywatelem

oto i twój klucz pusty jak dzban

i skończyła się pewna epoka, synu

(nie)witaj w świecie ludożerców

wokoło sami bezduszni i zdrajcy

przez sam środek dżungli biegnie ścieżka

napotkasz na niej z całą pewnością

przebranych za ulotne motyle owady i mrówki

zabawne pszczoły delfiny przewodniki spolegliwe słonie

wyrozumiałe żółwie lamy dowcipnisie

a także wędrownego sprzedawcę nadziei i biedronki wróżbitki odczytujące los z rumianku

i bardzo wygłodzone szakale oraz hieny, skorpiony z naostrzonym żądłem,

płochliwe lisy pośród kogutów

a także oplatające węże boa, żartobliwe wilki i zawieszone na gałęziach małpy

cukierników, cierpliwe i stróżujące pająki, papugę,

tyle że one to czystej rasy zwierzęta

zamiary natura im dyktuje wszystko tu jasne jak słońce

cała ich troska to walka o przetrwanie

twoim największym wrogiem

jest zakała świata zwierząt, istota o podłej powłoce,

 człowiek, mój synu

nie daj sobie oderwać nogi zanim się zorientujesz

ni skrzydeł ni ramion

nie daj sobie wyrwać ni sierści ni piór

bacznie obserwuj tamto i to i prawo i lewo

i nigdy przenigdy co twoje „najsłuszniejsze” z ręki nie wypuszczaj

weź, bo to twój miecz o nadprzyrodzonej mocy, kryształowy klucz

i skończyła się pewna epoka, synu

i wiele razy potknie się serce twoje

o kasę i furę, mienie, i chatę, barwę i światło

piękne ciała uwodzące spojrzenia

miłość jest jak miły spacerek, synu

skoro nasycony rynek, to i wartość spadła

władza sylweta postawa i moc

marka etykieta najnowszy model moda

weźmie w dłonie twoje rozedrgane serce

rozglądaj się za taksówką,

która niewezwana zaparkowała pod twoimi drzwiami 

nie witaj z pozdrowieniem na ustach

długów i wydatków wzdłuż i wszerz

ani niewolnictwa ratalnego na własne życzenie

tylko za nic nie daj się

zrobić sługą, niewolnikiem, poddanym

to twój kamienny klucz, bielą i czernią umazany

i skończyła się pewna epoka, synu

przepasaj się tymi kluczami trzema, nie zgub

bo będziesz na linach do studni schodził

i na górę wychodził

całe góry i wzgórza przemierzał

nogę postawisz na szczytach

i przepaście miniesz

unikać będziesz zaułków ślepych

drzwi otwierać i zatrzaskiwać

samego życia to miej w nadmiarze

szlachetność na czole

drogi niech prowadzą cię szczęśliwie

nie przehulaj życia jak duszę hulajdusza

karty życia na impulsów kilka

i pamiętaj, nigdy, mój synu,

nie dawaj się, nie poddaj, przenigdy