Federica Venier
Translator
on Lyrikline: 3 poems translated
from: 马其顿文 to: 意大利文
Original
Translation
ДИШАМ
马其顿文 | Nataša Sardžoska
се отворам како пора за да ја вдишам
светлината на твоите очи
од твојот здив
тешкиот ден загубен во превртените сводови
на алово-пурпурната плот
на небото што веќе не постои
ја завршувам доцна мојата чаша вино
очи ширум отворени
кармин на чашата
те голтам
те разлевам во клетките
те сеам по улиците
те насетувам на моите потпетици
во трубата во лифтот од еден град што не постои
сама
со тебе дишам
from: Living water
Audio production: Haus für Poesie / 2018
RESPIRO
意大利文
Apro la mia anima come un poro per inalare la luce
la luce dei tuoi occhi
del tuo respiro
il giorno pesante perso nelle arcate rovesciate della carne porpora
sul cielo che non esiste più
finisco tuttavia il mio calice di vino
rossetto sul vetro
occhi spalancati
ti inghittisco
ti semino per le strade
ti sento nei miei tacchi
nella trombetta
nell’ascensore
in una città inesistente
da sola
con te respiro.
revised by Federica Venier
НАСЕКАДЕ СИ
马其顿文 | Nataša Sardžoska
Те раскинувам
раскинувам
ливчиња белешки загубени со дамки од кафе сметки ливчиња од шеќерчиња билети за метро авионски бординг карти обоени со боја на вино и на џинс тефтерчиња од хотелски соби белешки од автобуски станици подметнувачи за чаши обележани со кармин нацрт пораки тантели платна енергии салфетки од ресторани зборови по хотелски соби
каде што не оди никој
таму одам јас
ги одврзувам
летаат
и слободна ти се предавам тебе
ти се враќам
немајќи речиси ништо да ти кажам.
from: Living water
Audio production: Haus für Poesie / 2018
SEI OVUNQUE
意大利文
Ti strappo
Strappo
pezzi di carta note sperdute macchiate di café scontrini sacchettini di zucchero biglietti della metro boarding cards voli string inzuppati di sperma vino di colore di blue jeans block-notes di hotel appunti di fermate messaggi lettere spezzate energie incastrate nel pizzo tessuti impregnati parole non dette ma scritte con rossetti su tovaglioli dei ristoranti bigliettini delle stanze
dove nessuno ci va
ci vado io
li sciolgo
e volano
e libera mi consegno a te
torno da te
io
senza quasi niente da dirti.
revised by Federica Venier
КРАЈМОРЈЕ
马其顿文 | Nataša Sardžoska
има еден предел,
далеку од тебе
далеку во нашата бездна
каде што се губат сите ветришта
каде што се збунуваат сите патеки
дали можеш да го жртвуваш
просторот на твојот пораз за да дишеш
за да се ослободиш од сопствената лага
и да тлееш во оние заумни подрачја на тишината
велиш мислиш на иднината
а не знаеш каде да одиш на ручек
во ова просто време сегашно.
има еден предел
по него ти не чекориш
таму се коваат високите одговори
кои ги бараш а не сакаш да ги најдеш
таму љубов водат црвени карпи со модри длабочини
ветришта диви компас кршат
бели платна на едреници се креваат
таму да ја одредиш својата насока сакаш
и покорно молиш
прангите да ти се слеат
во течно железо алово
во спокоен кислород живототворен
во бујна мугра зелена
има еден предел
кој те обновува
кој повторно те раѓа
кој те обликува и те повикува
таму ветерници го мелат твоето одамна свршено време
таму ветришта го плетат твоето идно време
таму буревесници го ткаат патеписот на твојот лет
а ти сал молчиш крадешкум
а ти сал чекаш молкум
а ти сал демнеш ничкум
и да се одвоиш не сакаш
далеку над себе.
from: Living water
Audio production: Haus für Poesie / 2018
LITORALE
意大利文
Esiste uno spazio lontano da te
ma dentro di noi
lontano nel nostro participio passato
nel nostro cataclisma
dentro di noi perduti siamo noi
lì dove si perdono i venti
dove si confondono gli spettri
Esiste uno spazio sincero della tua sconfitta
dove puoi sacrificare il tuo spazio imprigionato per respirare
e tremare tuttavia in quegli spazi artefatti del silenzio
e mi dici pensi al futuro
mentre invece non sai dove andare domani per pranzo
in questo tuo indicativo presente.
Esiste uno spazio dove tu non cammini
su cui tu solo paure sparpagli
è proprio lì dove vengono battute le alte risposte
che tu stai cercando senza volerle trovare
oltre il Mediterraneo arcano scintillante illuminato perché livido
ed è proprio li che fanno all’amore le rocce rosse con le profondità blu
dove i venti selvaggi rompono le bussole
ti intrecciano i capelli
squadernano le bianche vele sulle barche
Ma tu vuoi determinare la tua direzione
e stai implorando umilmente
chiedi di sciogliere le catene
trasformarle in ferro cupo rosso
in ossigeno tranquillo e vitale
in alba verde e generosa
- eh ... ma non puoi!
Esiste uno spazio
che ti rinnova
che ti fa nascere di nuovo
che ti torce
che ti forma
che ti contorna
che ti chiama
che ti infiamma
lì per lì i mulini a vento macinano il tuo già passato remoto
là le barche a vela intrecciano il corso del tuo tempo futuro
calcolano i nodi dei tuoi venti
là procellarie ricamano il diario di viaggio del tuo volo
ma tu solo taci di nascosto
e separarti non vuoi
lontano dentro di te perduto.
revised by Federica Venier