Lily Exarchopoulos 
Translator

on Lyrikline: 2 poems translated

from: 土耳其文 to: 希腊文

Original

Translation

YAĞMUR

土耳其文 | Metin Cengiz

-1-

Yağmurun yağışını seyrettim dün
Her şeyi göğe benzetiyor yağmur
Her şey asılı kalıyor havada
Bir an donmuş gibi yere düşmeden
Akıl yerle gök arasında şaşkın
Uçan kuş gibi asılı kalıyor

Bir an seni gördüm bakışlarını ve yağmura benzeyen bedenini
Attım hayal gibi yağan yağmura kendimi ve sarıldım bedenine
Seyredenler yazık be bu adama aklını mutlaka kaçırmış dedi
Bağırdım: akıl sizin olsun ama dokunmayın sakın yağan yağmura

-2-

İnsanın ruhuna çarpıyor yağmur ve yağmurun o güçlü damlaları
Aklındaki dizeleri su gibi silip götürüyor ıslık çalarak
Hayat sulara kapılıp gidiyor
Sevgili gözlerin yüzün gidiyor
Anımsadığım geçmiş şu köprüde
Yumruklar havada nümayiş sonra polis copu ve jandarma dipçiği
Yaşanmış ne varsa bir hayal gibi kalıyor o mühürlenmiş uzakta

Yaktığı ateşi seyrediyorum sokaklarda hazla yağmurun
İnsanların ruhunda bıraktığı ateşi aşk gibi umut gibi
Yangın yerindeyiz yanıyor her yer

Ömür böyle diye düşünüyorum
Çelik gibi sıkıyor boğazımı
Elimi uzatıyorum geçmişe
Yağmur tutuyor ellerimden yalnız şu viran olmuş yıllarım yerine
Su olup akıyor yağmur
Bir dava uğruna kaybolan elli dört yaşım

-3-

Uzun hava gibi yağıyor yağmur
Sanki çığ düşüyor pencerelere
Dünyanın menteşeleri kopuyor
Gök saçın yolarak iniyor yere

Beni bu havalarla an sevgili
Yağmurun bıraktığı yangınlarla
Beni yaktığı ateşle sokakta
Beni böyle alt üst oluşlarla an

Bir alt üst oluşum bu dünyaya ben

-4-

Akşam yorgun akşam yalnız hüzünlü
Yağsın, yağmur içip dirilsin dünya
Uzun bir uykudan uyanır gibi

Çocukken öğrendim doğmak ne ama
Hâlâ anlamadım gitti ölümü
        ***

Bu yıl bu bahçenin gülleri açmaz
Yağmurum ol yun beni sokaklarda
        ***

Sokaklarda akıp giden suyum ben
Mecram ol benim kalabalık yüzüm
Seninle sonsuza akıp gideyim




© Metin Cengiz
Istanbul: Şiirden Publishing, 2009
ISBN: 9759056704

Η ΒΡΟΧΗ

希腊文

1

Εχτές ατένισα τη μπόρα
Η βροχή κάνει τα πάντα να μοιάζουν με ουρανό
Τα πάντα υπερίπτανται
Ωσάν παγωμένα προτού να πέσουν
Ανάμεσα στη γη και στον ουρανό το μυαλό σαστίζει
Και κρέμεται σαν ιπτάμενο πουλί

Σε πήρε το μάτι μου, τα βλέμματά σου, το σώμα σου που μοιάζει με βροχή
Και όρμηξα στη μπόρα, πιάστηκα απ’ το κορμί σου
Οι περαστικοί συμπόνεσαν τον ζαβό και είπαν πως ο τύπος πρέπει να ‘χει λαλήσει
Κι εγώ κραυγάζω: το μυαλό είναι δικό σας αλλά μην ακουμπάτε τη βροχή.  

-2-

Η βροχή πιτσιλάει την ψυχή και οι δυνατές της στάλες
Καθαρίζουν τους στίχους του μυαλού σου σφυρίζοντας
Η ζωή παρασύρεται απ’ τα νερά  και τα αγαπημένα σου μάτια
Το πρόσωπό σου φεύγει κι αυτό
Θυμάμαι το παρελθόν σ’ αυτή τη γέφυρα
Τις γροθιές στον αέρα και τη διαδήλωση
Και μετά το αστυνομικό γκλομπ, τη λόγμη του όπλου του χωροφύλακα
Ότι αληθινό στη ζωή μένει σαν όνειρο σ’ αυτή τη μακρινή
απόσταση

Ατενίζω με ευχαρίστηση τη φωτιά που άναψε η βροχή στους δρόμους
Τη φωτιά της βροχής που έμεινε στις ανθρώπινες ψυχές
                    Σαν αγάπη, σαν ελπίδα
Είμαστε στην εστία της φωτιάς και τα πάντα καίγονται
Σκέφτομαι ότι έτσι είναι η ζωή
Σφίγγει τον λαιμό μου σαν ατσάλι
Τεντώνω το χέρι μου στο παρελθόν
Η βροχή κρατάει τα χέρια μου στη θέση  των κατεστραμμένων μου χρόνων
Που γίνονται νερό και φεύγουν
Και τα πεντηκοστά τέταρτα γενέθλιά μου χαμένα για μια δίκη

-3-
Η βροχή πέφτει σαν ένα δημοτικό τραγούδι  
λες και πέφτει  χιονοστιβάδα στα παράθυρα
οι μεντεσέδες του κόσμου σπάνε
και τα ουράνια μαλλιά σου πέφτουν μαδώντας

Θυμήσου με αγαπημένη μου σ’ αυτές τις  οπτασίες
Μέσα στις φλόγες που πυροδότησε  η βροχή
Με τη   φωτιά που με έκαψε στο δρόμο
Θυμήσου με αγαπημένη μου έτσι ανάστατο
 
Γι’ αυτόν τον κόσμο είμαι ανάστατος

-4-
Το βράδυ είναι κουρασμένο, το βράδυ είναι μονάχο, το βράδυ είναι λυπημένο
Ας βρέξει, ο  κόσμος ας αναζωογονηθεί πίνοντας βροχή
Σαν να  ξυπνάει από βαθύ ύπνο

Τι είναι να γεννιέσαι το έμαθα όταν ήμουν παιδί
Αλλά ακόμα δεν κατάλαβα τι είναι ο θάνατος

***

Φέτος τα τριαντάφυλλα αυτού του κήπου δεν ανθίζουν
Γίνε η βροχή μου και ξέπλυνέ με  στους δρόμους
                …

Είμαι το νερό που πλημμυρίζει τους δρόμους
Γίνε η ρεματιά μου και το πολλαπλό μου πρόσωπο
Άσε με να κυλάω μαζί σου ως την αιωνιότητα


μετάφραση: Lily Exarchopoulos

İLHAMİ

土耳其文 | Metin Cengiz

1-
Hadi dostum, suların aktığını unut
Sular dalgalanır, sular durulur, sular
Yeryüzüne düşmüş kararsız bulut

Bir bulut ne ki dostum, gök uzun mu uzun
Yağmurlar, fırtınalar, sonra güneşler
Sonra okuduk mu sorusu mektepte hayatı
Sonra insanın buğdayken dönüştüğü un

Böyle dostum şahlanan bir at gibi başlar ya
Ne çetrefil şey hayatın benzemesi koşuya
Sular akar sular akar ve sular akar
Çakıla dönüşürken taşlar sulara bakar

Hayat dostum, arapsaçına dönüşmüş bir yumak hayat
Ve terli, çatlamak üzre olan bir at

2-

Kül mü gelir dile, külün ruhu mu
Ot nasıl dayanır dilsizliğe ey kahin

Hayat ki ölümün en çetrefil kardeşi
Ve insan ki bir atın göğe kişnemesi
Taş çağından kalma bir şölen sesi
Bir kaçağın sığındığı karanlık bir in

Hayat dedik, rakı içercesine yaşadık
Beli kırılır diye namussuz burjuvazinin
Zaman eledi bizi, felek kıyıp kavurdu
Kudurttu yurdumda faşizm denen o kuduz kurdu

3-

Hayat acımasız İlhami, gerçekler acı
Rüzgâr eser, rüzgâr eser ve rüzgâr eser
Bir top ateş olur hayat hayatın müminleri
Ne söz kalır İlhami ne de sözün cinleri

(Sahi hangi usta hangi hamlede
Fırlatıp atar sokaklara altın tacı?)

Hayat su gibi İlhami, tutamıyor insan
Elde kalıyor yalnızca kekremsi bir tat
Saatler vuruyor saatler vuruyor ve saatler vuruyor
En acemi oyuncuya kalıyor şah ve mat

Göğsünü bun’lara siper eden kardeşim
Şimdi yolda bir ışıksın sen yolda bir im

4-
Ben bir fotoğrafı yazdım bir yüzü okuyarak
Geçmiş yakın İlhami gelecek ırak

© Metin Cengiz
from: Dünyaya Katkımız Bir Ebru Vurgusu
Istanbul: Şiirden Publishing, 2009
ISBN: 9759056704

İLHAMİ

希腊文

1-
 
Έλα φίλε μου, ξέχνα ότι τρέχουν τα νερά
Τα νερά κυματίζουν, τα νερά σταματούν, τα νερά
αναποφάσιστο σύννεφο που έπεσε στη γη
 
Τι είναι ένα σύννεφο φίλε μου, ο ουρανός είναι πολύ πλατύς
οι βροχές, οι  καταιγίδες, μετά οι ήλιοι
Μετά το ερώτημα αν σπουδάσαμε τη ζωή στο σχολείο
Μετά το αλεύρι που κάποιος βγάζει απ’ το στάρι
 
Έτσι φίλε μου αρχίζει με τον τροχασμό του αλόγου
Πόσο σκληρό είναι που  η ζωή μοιάζει με ιπποδρομία
Τα νερά κυλούν, τα νερά κυλούν και τα νερά κυλούν
Οι πέτρες κοιτούν τα νερά όταν μετατρέπονται σε χαλίκια
 
Η ζωή φίλε μου, η ζωή που έχει γίνει μια μπερδεμένη κουβαρίστρα
Κι ιδρωμένο το άλογο είναι έτοιμο να σκάσει
 
2-
 
Η στάχτη έρχεται στη γλώσσα ή η ψυχή της στάχτης
Ω προφήτη, πως το χόρτο αντέχει στην αλαλία
 
Η ζωή είναι ο πιο περίεργος αδελφός του θανάτου
Και ένα ανθρώπινο πλάσμα είναι το χλιμίντρισμα ενός αλόγου προς τον ουρανό
Ο ήχος μιας γιορτής που είναι απομεινάρι  της λίθινης εποχής
Μια σπηλιά όπου ένας φυγάς βρίσκει καταφύγιο.
 
Την ονομάσαμε ζωή, ζήσαμε λες και πίνουμε ρακί
Για να σκύψει η αδίστακτη μπουρζουαζία
Ο χρόνος μας κοσκίνισε, η μοίρα μας πετσόκοψε και μας έκαψε
Εξαγρίωσε στη χώρα μας τον λυσσασμένο λύκο που λέγεται φασισμός
 
3-
 
Η ζωή δεν έχει οίκτο İlhami, η αλήθεια είναι πικρή
Ο άνεμος φυσάει, ο άνεμος φυσάει και ο άνεμος φυσάει
Η ζωή, οι πιστοί της ζωής, μετατρέπονται σε μια  πύρινη μπάλα,
Ούτε η λέξη İlhami ούτε οι δαίμονες της λέξης επιζούν
 
(Αλήθεια ποιος μάστορας και σε ποιο του βήμα
 Πετάει το χρυσό του στέμμα στους δρόμους;)
 
Η ζωή είναι σαν το νερό İlhami, δεν μπορείς να την κρατήσεις
Αυτό που απομένει στα χέρια μας είναι μια στυφή γεύση
Τα ρολόγια χτυπούν, τα ρολόγια χτυπούν και τα ρολόγια χτυπούν
Ο βασιλιάς έχει μείνει στον πιο ατζαμή παίκτη και ματ.
 
Αδελφέ μου που με κάλυπτες βάζοντας το σώμα σου ασπίδα
Τώρα είσαι ένα φως στο δρόμο, ένα οδόσημο.
 
4-
 
Έγραψα μια φωτογραφία διαβάζοντας ένα πρόσωπο
Το παρελθόν είναι κοντά İlhami το μέλλον είναι μακρι

[1] Ο İlhami (γ. 1954) ήταν ποιητής και φίλος.  Αυτοκτόνησε το 1983.

μετάφραση: Lily Exarchopoulos