Tugrul Tanyol

土耳其文

Nicola Verderame

意大利文

İHANET PERİSİNİN SOĞUK SARAYI

ayaklarını soğuk suya değdiriyor
suyun içinden kendisine bakan kendisini seviyor
hızla koştuğu kayalıklardan
bir martı uçuyor
içine doğan yoldan bir atlı ona yaklaşıyor
atın soluğunu yanaklarında duyuyor
yanaklarından göğüsuçlarına düşen bir ter damlasında
atın koştuğu bütün kıtalardaki nal izlerini görüyor
ve karnının gerilen derisinde
bitmek tükenmek bilmeyen tamtamların uğultusunu

ayaklarının değdiği soğuk sulardan
bir sevgi halkası yaratıp ötelere fırlatıyor
ve o halkalara yakalanan erkeklerin
gözlerini kör eden ışıktan bir ejder şekilleniyor
beklemek için o tutsak ruhları

o tutsak ruhların ormanında
kaç ağaç kurtuluş olabilirdi?
dalların keskin uçlarında
kurusun diye güneşe doğru kalpler
ve serçelerin dik gagalarıyla
oyup çıkardıkları boşluklarda
olmayan gözleriyle geçmişe bakan nice adam
şimdi ihanet perisinin soğuk sarayını bekliyor

o ayaklarına bir değip bir değmeyen sularla oynuyor
o suyun dağılan berraklığındaki gülüşüne bakıyor
kış yaraların üstüne buzdan saraylar dikiyor
ve yara buzun içinde sonsuza dek kanıyor,
ihanet perisinin soğuk sarayında
kadın adını buluyor
ve erkek taşa dönüşüyor

© Tugrul Tanyol
录制: EDISIAM / T.Tanyol 2004

Il freddo palazzo della ninfa infedele

immerge i piedi nell'acqua fresca
adora la forma che l'acqua le restituisce,
dalle rocce dove corre
un gabbiano spicca il volo
e dalla strada che immagina si avvicina un cavaliere
lei sente sulle guance il fiato del cavallo,
nella goccia di sudore che le scende fino ai seni
le tracce degli zoccoli che hanno percorso tutti i continenti
e nella pelle tesa del ventre
il rimbombo di infiniti tam tam

dalle acque fresche dove tiene i piedi
crea cerchi d'amore e li getta lontano.
una luce abbaglia i maschi caduti in quell'anello
e ne viene fuori un drago
che tiene in scacco gli spiriti in catene

nella selva degli spiriti prigionieri
quanti alberi sarebbero stati la salvezza?
cuori appesi al sole ad asciugare
sulle punte aguzze dei rami
e quanti uomini senza occhi guardano il passato
nei fori scavati da becchi puntuti di passeri
ora attendono il freddo palazzo
della ninfa infedele

come un gioco, ancora i piedi nell'acqua
guarda il sorriso indistinto nello scintillio
innalza palazzi di ghiaccio sulle ferite invernali
e nel ghiaccio la ferita sanguina aperta,
nel freddo palazzo della ninfa infedele
la donna ritrova il nome
l'uomo è tramutato in pietra

Traduzione: Nicola Verderame