[De takken ijlen van me weg als oude pijnen]
De takken ijlen van me weg als oude pijnen.
Mijn liefste is de houthakker. Ik hoor
zijn vastberaden tred mijn vingers kraken.
Het wachten is op hem. Hij vindt me steeds
vol kloven. Zal hij me sparen. Ik voel
het kloppen van zijn bloed, het strelen
van mijn weke spint. Hij bindt me op
en weert de wildgroei van de jaren.
© Poëziecentrum
从: Landziek
Gent: Poëziecentrum, 1988
录制: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.
从: Landziek
Gent: Poëziecentrum, 1988
录制: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.
[Les rameaux s’écartent de moi tels d’anciens maux]
Les rameaux s’écartent de moi tels d’anciens maux.
Mon amour est le bûcheron. J’entends
craquer mes doigts sous son pas décidé.
Car c’est lui que j’attends. Il trouvera sur moi
tout plein de failles. M’épargnera-t-il. Je sens
la palpitation de son sang et sa caresse
sur mon aubier humide. Il me redresse,
repousse la sauvage prolifération des ans.
Traduit du néerlandais par Liliane Wouters
Dans: ni gagnants, ni perdants, Maison de la Poésie, Nord/Pas-de-Calais, 2000.
Dans: ni gagnants, ni perdants, Maison de la Poésie, Nord/Pas-de-Calais, 2000.