როდესაც ძალზე მგრძნობიარე კანისგან დამზადებულ სკაფანდრში
სრული უწონადობის მდგომარეობაში
უძრავად წევხარ დივანზე
და შენი სუნთქვისგან შიგნით ყველაფერი იორთქლება
ხუჭავ თვალებს და გესმის როგორ მღერიან
მდინარის გადაღმა, ხეობის გაღმა, ტყის მიღმა
როგორც დივანის დაჟანგული ზამბარები
და მოელოდები მხოლოდ ერთს: რომ მოკლე
ღრმა ჩასუნთქვით ფილტვებში შემოვიდეს
თითქმის დავიწყებული სიმძიმის ძალა