Shota Iatashvili

格鲁吉亚文

Serhiy Lazo

乌克兰文

მოძრაობა

ქარი ქროდა და ქალს მიაფრიალებდა.
ქალი მიფრიალებდა და კაცი მისდევდა.
კაცი მირბოდა და უკან სამეგობრო მიყვებოდა.
სამეგობრო მიდიოდა და ლუდხანა იდგა.
ლუდხანა იდგა და ლუდი მჟავდებოდა.
ლუდი მჟავდებოდა და დახლიდარი ბერდებოდა.
დახლიდარი ბერდებოდა და თმა ცვიოდა.
თმა ცვიოდა და ბომბებიც ცვიოდა ციდან.
ბომბები ცვიოდა ციდან და სახლები ინგრეოდა.
სახლები ინგრეოდა და ახალი ლუდხანა შენდებოდა.
ახალი ლუდხანა შენდებოდა და ახალი სამეგობრო მოდიოდა.
ახალი სამეგობრო მოდიოდა და ახალი კაცი მორბოდა.
ახალი კაცი მორბოდა და ახალი ქალი მოფრიალებდა.
ახალი ქალი მოფრიალებდა და ძველი ქარი ქროდა.
ძველი ქარი ქროდა და ქარის წისქვილები ტრიალებდნენ.
ქარის წისქვილები ტრიალებდნენ და დონ კიხოტიც იბადებოდა.
დონ კიხოტი იბადებოდა და სერვანტესიც კვდებოდა.
სერვანტესი კვდებოდა და შექსპირიც კვდებოდა.
ანუ 1616 წლის 23 აპრილი იდგა და
ლიტერატურა გლოვობდა და Gღმერთი იცინოდა.
ღმერთი იცინოდა და ხანდახან კაციც იცინოდა.
კაცი იცინოდა და ლუდს სვამდა.
ანუ პირიქით: ჯერ ლუდს სვამდა და მერე იცინოდა.
და მერე ტიროდა.
ბოლოს კი დგებოდა ფეხზე და ბარბაცით ქალს მისდევდა.
ქალი გარბოდა და ქარს კუდში მიჰყვებოდა.
ქარი მიქროდა და ცდილობდა სინათლის სხივს დასწეოდა.
კაცი იდგა და მათ დაჭერობანას უყურებდა.
კაცი ხან ფიზიკოსი იყო,
ხან პოეტი,
ხან ლოთი.
კაცი ხშირად შედიოდა ლუდხანაში და
სანამ ლუდი დამჟავდებოდა და დახლიდარი დაბერდებოდა,
სვამდა ლუდს და მეგობრებთან ბჭობდა,
ღმერთი კი იცინოდა,
ღმერთი იცინოდა...

და ქარი ქროდა...

© შოთა იათაშვილი / Shota Iatashvili
录制: G. Leonidze State Museum of Georgian Literature

РУХ

Вітер віяв і ніс жінку.
Жінка летіла, а чоловік — слідом за нею.
Чоловік біг, а за ним — його друзі.
Друзі йшли, і стояла пивна.
Стояла пивна, а пиво прокисало.
Пиво прокисало, а шинкар старів.
Шинкар старів, у нього випадало волосся.
Летіло волосся, і падали бомби.
Падали бомби, і руйнувалися будинки.
Руйнувалися будинки, і будували нову пивну.
Нову пивну будували, і йшли нові друзі.
Йшли нові друзі, й біг новий чоловік.
Біг новий чоловік, і нову жінку ніс вітер.
Нову жінку ніс вітер, віяв старий вітер.
Старий вітер віяв, і крутилися вітряні млини.
Крутилися вітряні млини, і народжувався Дон Кіхот.
Дон Кіхот народжувався, а Сервантес помирав.
Помирав Сервантес, помирав Шекспір.
Тобто припало 23 квітня 1616 року.
Література тужила, а Бог сміявся.
Бог сміявся, а інколи сміявсь і чоловік.
Чоловік сміявсь і пив пиво.
Або навпаки: спочатку пив пиво, потім — сміявся.
А потім плакав.
Далі він зводивсь і, хитаючись, йшов за жінкою.
Жінка бігла вслід вітру.
Вітер віяв і намагався здогнати промінь світла.
Чоловік стояв і споглядав за їх грою в хованки.
Чоловік інколи був фізиком,
Інколи поетом,
Інколи п'яницею.
Чоловік зазвичай завертав до пивної.
І перш, ніж пиво прокисне, а шинкар постаріє,
пив пиво і гомонів із друзями,
А Бог сміявся,
Бог сміявся…

І вітер віяв.

З грузинської переклав Сергій Лазо