Alkakalnis. Vilkaduobės pieva
Dijūta kolnali
Aštrusai kolanali
Dijūta kolnali
Aštrusai kolanali
kažkas nutraukia
geriančios šaltiny
stirnos gyslą
kažkas atslūgsta
lyg vanduo
lyg kraujas
lyg gyvybė
bebrų užtvankos gerklėj
pasibaigė
ir nuo
mąių er jaūisubar skaiūis
(tik vyksmas nesustojo tekančioj gamtoj)
nuskilusi
molinio indo šukė –
gyventa
žiesta
dirbta
stirnelės griaučiai prie šaltinio –
buvo vilkas
(ar ji spėjo atsigerti?)
kažkas supylė kalną kepure
kažkas surado kalno viršuje duobelę
ir pasidėjęs vakare
kepurę ten
sėdėjo
kaukė tolumoj
ir temo
iš kalno gilumos
nugrimzdusiais varpais aidėjo.
从: Vartai Auštrieji
Vilnius: Lithuanian Writers' Union Publishers, 2019
录制: Lithuanian Culture Institute, 2022
Der heilige Berg. Die Wiese von Vilkaduobė 1
Dijūta du Berglein
Spitzes Bergchen
Dijūta du Berglein
Spitzes Bergchen 2
etwas reißt
dem reh das in der quelle trinkt
die sehne ab –
etwas zieht sich zurück
wie wasser
wie blut
wie das leben
die dämme der biber in der kehle
haben ein ende
und von jetzt an
zählt man unser zeitalter
(nur der vorgang kommt nicht zum stillstand in der fließenden natur)
die abgebrochene
scherbe eines tongefäßes –
gelebt
getöpfert
gearbeitet
das gerippe des rehs bei der quelle –
es war ein wolf
(kam es noch dazu seinen durst zu löschen?)
jemand hatte den berg aufgehäuft mit einer haube
jemand hatte am berggipfel eine kleine grube gefunden
hatte am abend die haube
dort abgelegt
und saß da
es heulte in der ferne
und es dämmerte
aus der tiefe des berges
echote es mit versinkenden glocken.
1 Flurname, der „Bärenloch“ oder „Bärenfalle“ bedeutet.
2 Sutartinė (mehrstimmiges, im Nordosten und Osten Litauens beheimatetes Volkslied mit einer Jahrhunderte alten Tradition).