Budząc się o 4:05,
choć na pociąg trzeba wstać o 5:15
Nuta głowy – coś z dziecka w zleżałej pościeli,
przepoconej od sennych przygód, niesłychanych;
nuta serca – jeziorny muł, kłącza grążeli,
traszki, wilgoć piwnicy, omszałe parkany;
nuta głębi – nieżywy kot, zakopywany
pod krzewami jaśminu, w niebieskawej bieli
kwiatów o letnim zmierzchu, przy dawnej niedzieli,
i twarz w otwartej trumnie. O czwartej pięć w samym
oddechu czuć – w rozwartych, popielatych wargach,
zanim dzień w nie wpakuje całą swą obłudę:
szczotkowanie okrężnym ruchem, pastę (martwa
glinka z Morza Martwego, mentol, trochę grudek
mirry), nić dentystyczną – że to jednak prawda:
w pościeli, w ziemi, w czerni Schlaf jest Todes Bruder.
Pociąg Warszawa–Berlin, 15 I 2018
从: Najdziwniejsze
录制: Haus für Poesie, 2021
BEIM AUFWACHEN UM 4:05
OBWOHL WECKZEIT FÜR DEN ZUG UM 5:15 GEPLANT WAR
Kopfnote – Hauch eines Kindes im muffigen Bett
voll Schweiß aus seltsamen, geträumten Abenteuern;
Herznote – Seeschlamm und Rhizome von Seerosen,
Molche, Kellerfeuchte, moosbewachsene Planken;
Basisnote – tote Katze, gerade zu Grabe getragen
und verscharrt unterm Jasmin, im bläulichen Weiß
der Blüten am Abend, wenn Sommer und Sonntag ist
und ein Gesicht im offenen Sarg. Um vier Uhr fünf
spürst du im bloßen Atem – im offnen, bleichen Mund,
bevor der Tag ihn füllt mit heuchelnder Ästhetik:
runde Bewegung der Bürste, Zahnpasta (tote
Erde vom Toten Meer, Menthol, paar Körnchen Myrrhe)
Zahnseidenkosmetik – dass es wirklich stimmen mag:
Bett, Erde und Schwarz: des Todes Bruder ist der Schlaf
Zug Warszawa-Berlin, 15. Jan. 2018