Ik schrijf een gedicht
ik schrijf de eerste regel
mijn beitel, ochtendgek, richt zich op:
mijn rechtvaardigheid!

Vrouwenborsten en het morgenrood hoeven niet per se mooi te wezen
schoonheid is niet noodzakelijk het voornaamste
alle muziek is een vuile leugen!
En in de eerste plaats: alle mogelijke bloemen dichtvouwen, en neervallen!

Vanochtend, 24 september 1966
heb ik een goeie vriend een brief geschreven
over de erfzonde
over de volmaakte misdaad en het afschaffen van kennis

O, wat hebben we
hier nou toch, een waterdruppel die over mijn roze handpalm rolt
borsten die zich in een koffieschoteltje spiegelen
ik kán helemaal niet neervallen
ik ben over een zwaard gesneld, maar de wereld verdwijnt niet!