Droom
We waren in ons oude huis, wij tweeën.
Achter de bossen stond Parijs te branden:
van een hecatombe van autobanden
zweefden de vlokken as over mijn hoofd
en door dat voorjaar naar een hoger noorden.
Weldra zou Praag vallen, wist ik, weldra
sprak ik mijn eerste dissidente woorden –
weldra zat ik in deze dode hoek
mijn blinde te scanderen. Plotseling
die vreemd klinkende stem boven uw boek:
‘Niets kun je voor me doen. Ga nu maar weg.’
De koekoekklok riep onomatopeeën
en u werd onverstaanbaar. O, toch noem ik
uw naam in het gebed dat ik niet opzeg.
Amsterdam: Atlas, 2006
录制: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007.
Sueño
Estábamos en nuestra vieja casa. Los dos.
Detrás de los bosques París estaba ardiendo:
de una hecatombe de llantas los copos
de ceniza pasaban sobre mi cabeza
y la primavera hacia un norte más alto.
Pronto caería Praga, lo sabía, pronto
hablaría mis primeras palabras disidentes –
pronto yo, sentado en este ángulo muerto,
declamaría a mi poeta ciego. De repente
aquella voz de raro sonido arriba de Tu libro:
“Nada puedes hacer para mí. Vete ya.”
El reloj cucú gritó onomatopeyas
y Te hiciste inaudible. Y sin embargo digo
Tu nombre en la plegaria que no recito.
From: Stefaan Van den Bremt, Marco Antonio Campos
Más allá de mis manos, Colibri, 2006.