Asker Barikatında Oğluyla Karşılaşan İşçinin Söyledikleri
boğazım kupkuru
yine de susacak gibi değil
boğazım nasır tutmuş
pankartları gümüş bir tepside taşımaktan
boğazım korkak bir cambaz
asker barikatı karşısında
bilmiyor ancak
ilerleyerek telde durulabileceğini
boğazım korkudan çatlayacak
asker miğferleri
çıkardığımız rüzgârda dalgalanırken
boğazım kör
kendi oğlum değil mi
üniformalardan birinde gizlenmiş
silahıyla beni gösteren
boğazım bacaklarımla yarışıyor
bir çocuk çetesi gibi bağıra çağıra
barikatın üzerinden sıçrarken
boğazımı açmışım ardına kadar
oğlumun boynuna doluyorum
boğazım düğüm
sevinci kendine saklıyor
boğazım kesik
beş kişinin kanı
ayrı ayrı akıyor
录制: Efe Duyan / EDISAM - Turkish Literature and Science Writers Union
Die Worte des Arbeiters, der seinem Sohn auf den Barrikaden begegnet
Meine Kehle ist ausgetrocknet,
trotzdem schweigt sie nicht.
Mein Hals ist steif geworden
vom Tragen der Spruchbänder auf silbernem Tablett.
Meine Kehle ist ein ängstlicher Seiltänzer.
Sie weiß nicht, dass sie nur dann auf dem Seil stehen kann,
wenn sie weiter vorrückt
auf die Barrikade aus Soldaten.
Meine Kehle wird vor Angst zerspringen,
während die Soldatenhelme
im Wind zittern, den wir entfesselt haben.
Meine Kehle ist blind.
Ist das nicht mein eigener Sohn,
versteckt in einer Uniform,
die Waffe auf mich gerichtet?
Meine Stimme überschlägt sich mit meinen Beinen.
Sie überspringt die Barrikade
wie eine Horde Kinder mit großem Geschrei.
Mit weit geöffneter Kehle
umarme ich meinen Sohn.
Meine Kehle ist zugeschnürt,
behält ihre Freude für sich.
Meine Kehle ist zerschnitten.
Das Blut von fünf Menschen
fließt einzeln davon.