Meg Bateman

苏格兰盖尔文

Jan Wagner

德文

Tha na Coineanaich Ghaolach Marbh air na Rathaidean

Tha na coineanaich ghaolach marbh air na rathaidean
ann am pàilteas a’ Chèitinn de choineanaich is de chàraichean,
tha a’ ghaoth na ruith tron fheur fhada ghleansach,
na sealastairean nan seasamh gu caithreamach sna claisean.

’S tric a mhiannaich mi gu robh mi diofraichte’
seach mar a thà mi, gus do ghaol a ghlèidheadh,
gu robh mo chraiceann òrbhuidh, m’ anam sultmhor,
gu robh gràinean meala garbh nam sgòrnan.

Ach nuair a dh’fhosglas do bheul rim bheul-sa
tuitidh mi an comhair mo chinn dhan àm sa, dhan àite sa,
gun diù do shaoghal chèin na foirfeachd,
bidh mi gun sgàth, nam chat, nam gheàrr.

Chan fhaighte pòg na bu mhìlse air nèamh
na coinneachadh ar bilean ann am mionaid na tìme,
na coinneachadh na talmhainn nar làmhan sanntach
air bàirlinn a’ chruinne-cè luasganaich, mhireagaich.

© Meg Bateman

Die niedlichen Karnickel, zu Klump gefahren

Die niedlichen Karnickel, zu Klump gefahren
im Mai, in diesem Überfluß an Karnickeln und Autos;
der Wind streicht durch die leuchtenden Gräser,
die Schwertlilien triumphieren im Straßengraben.

Ich wollte so oft eine Andere sein
als ich bin, damit du mich weiterhin liebst,
ich wünschte mir goldbraune Haut, eine sinnliche Seele,
rauhe Honigkristalle in meiner Kehle.

Doch wenn dein Mund sich meinem öffnet,
stürze ich in Ort und Augenblick,
verschwende keinen Gedanken ans Reich des Idealen,
verliere alle Furcht, werde Katze und Rabe.

Einen köstlicheren Kuß kann es selbst im Himmel nicht geben,
als wenn sich unsere Lippen flüchtig berühren,
wenn in unseren begehrlichen Händen Erde auf Erde trifft,
auf einem Wellenkamm im fließenden, lachenden All.

Übersetzt von Jan Wagner