Bernez Tangi

布里多尼文

UN ATANT ER BLOAVEZHIOÙ HANTER-KANT

An heol a sklêrijenne an daol dre
ar prenestr bras
Al laonenn a stlakas ouzh troad ar gontell
Mestr an ti a lavaras d’ar mevel :

« An div werc’hez zo da varc’hañ
e Prad Lesbos.
An aoter zo da adsevel
e Park ar Gristeniezh. Ul lean
a vo aze warc’hoazh mintin abred.
Mont a rin da ziskargañ ur
c’harrad poan-spered en aod.
Evit ar pezh a sell ouzh ar chas
me a voueto anezho gant plom-reor
 mel askorn
        ha dour-vulnerer »

Sevel a rejont o-daou evit o c’housk-lein.
An itron hag ar vugale a chomas evit
skaotañ al listri.

© Bernez Tangi

Ein Bauernhof in den fünfziger Jahren

Die Sonne erhellte den Tisch durch
das große Fenster
Die Klinge schlug gegen den Griff des Messers
Der Hausherr sprach zum Knecht:

„Die beiden Jungfrauen müssen gedeckt werden
auf der Wiese von Lesbos.
Der Altar muss neu aufgebaut werden
im Feld der Christenheit. Ein Mönch
wird morgen ganz früh dort sein.
Ich bringe eine
Karre Kummer zum Strand.
Was die Hunde angeht
werde ich sie füttern mit Gänsefuß
                             mit Knochenmark
und heilendem Liqueur“

Sie standen beide auf um ihren Mittagsschlaf zu halten.
Die Frau und die Kinder blieben da um
das Geschirr abzuwaschen.

Übersetzt von Nora–Eugenie Gomringer