Alfred Schaffer
Voor het licht verdwijnt de helderheid
Voor het licht verdwijnt de helderheid
Sinds wanneer doet verandering van lucht je goed. De kentering.
Binnenrijm en modder. ’s Nachts droom ik van de honderd bomen
die ik voor je planten zou. Zo sluip ik op mijn tenen om je heen,
zo schiet ik voor je in de houding. Met lege handen, loze wensen,
je boekenwijsheid bracht me nergens. Hadden wij kans van slagen,
is dit dan hoe precisie werkt, een bijtend gif met aandacht voor ons
oeverloos geouwehoer, de vuilnisbelt het paradijs? Je zou iets moeten
eten, slaap je roes uit, vul de tijd met eendendons. Kijk mij eens aan,
ik vrees dat we het hiermee moeten doen. De vuile vaat, een zwaar
aroma. Binnenrijm en modder. Beloof het gastenboek te tekenen
maar voel je nergens toe verplicht. Zal ik je niet meer storen, je stem
springlevend op mijn antwoordapparaat. Muziek uit duizenden.