Jaromír Typlt

               (und als Bodhidharma entdeckte,
               dass sich die Lider ihm von selbst verklebten)

Der zweite. Ich starre wie er stürzt
abprallt
und splittert, noch glaub ich es nicht
eine Weile noch scheint mir, es sei rückgängig zu machen
schon der zweite Deckel in fünf Tagen
  
es ist ausgebrochen
schon in der zweiten Teekanne ein Loch  das
ich mit nichts schließen kann             das
nach mir zielt                                 das
  
Und am Boden die Scherben
  
Die Botschaft muss geschrieben werden mit deutlicher Schrift
vielleicht auch nachgezeichnet
  
Ich tue nicht so als verstünde ich nicht
  
Kommewaswolle chinesisch oder japanisch
hart so
dass es schwerlich könnte überzeugender sein
Und selbst wenn es die fehlerhafte Bewegung nicht gäbe
es komme selbst
  
Ich tue so als verstünde ich
ich hab es erreicht wie eine Wasserleitung
Ausgerissene Seiten
Die morgige Verabredung, kein Grund daran zu denken
Ich habe nur gegriffen, mich verlassen
dass beim grünen Tee wie schon so oft
mit der Verlagerung des zweiten               noch des dritten Aufgusses
Verstehe ich dass ich nur so tue?
  
Schon hat es sich gelegt, das Wasser ist heiß
und wo nicht Unhaltbarkeit, da also ungreifbar
Es verfließen ein paar der kommenden Stunden
Ich denke, es dunkelt, es bleibt kein Licht
Den Abend kann man wohl erwarten
  
Das Klimpern eingerollter Blättchen
zartes Anklingen
das Knacken von Keramik, des zweiten Deckels schon
  
Erst am Gaumen verfließt es mir
  
Ein Stimmen. Komme
was Tee

            (and when Bodhidharma caught his eyelids
            drooping of their own accord)

A second one. I stare as it comes plummeting down
bounces back
and shatters, still in doubt
still hoping for a moment it could be restored
already a second lid in five days
  
it broke out
already a second teapot with an opening that
I have nothing to cover with          that
is aiming at me                      that
  
And the shards on the floor
  
A message must be written in distinct letters
Possibly even retraced
  
I don’t pretend not to understand
  
Comewhatmay Chinese or Japanese
undone
it could hardly be more conclusive
And even if there were no staggering slip
Things come
  
I pretend to understand
It came my way, just like the water tap
Torn pages
Tomorrow’s meeting there was no reason to think about
I only touched and trusted
green tea, time and time again
through a twist of the second    and even of the third infusion
Do I understand that I am pretending?
  
It has settled down already, water is scalding
If unsustainability, then unseizable
Some forthcoming hours will pass
I think it will get dark, the light will not last
The evening may be expected
  
Tinkle of coiled leaves
a fine tinkling
Crunch of the ceramics, a second lid already
 
It only comes to merge on my palate
  
Tuning up. Tea
may come

                                  (et lorsque Bodhidharma surprit ses
                                   paupières abaissées de leur plein gré)

Le deuxième. Je le fixe s’élancer vers le sol
Rebondir
Et se briser, je n’y crois toujours pas
Je rêve encore un instant qu’il remonterait le temps
Déjà le deuxième couvercle en cinq jours
  
Ca s’éclate
Déjà sur cette deuxième théière un trou béant qui
Ne se laisse plus clore                       qui
Me dévisage                           qui
  
Et parterre les débris
  
Ecrire les messages en lettres bien distinctes
si nécessaire en appuyer les contours 
  
Je ne prends pas l’air de ne pas comprendre
  
Versequepourra chinois ou japonais
A coup sûr
Il serait dur d’être plus convaincant
Et même si ce n’était pas un faux mouvement
Verse de lui-même
  
Je prends l’air de comprendre
C’est clair comme de l’eau du robinet
Des pages arrachées
La réunion de demain à laquelle il n’y avait pas de raison de penser
Seulement je m’y croyais déjà
Auprès d’un thé vert comme à chaque fois
Transporté par le deuxième     même le troisième encore versé
Je comprends que j’ai l’air ?
  
Déjà tout s’est déposé, l’eau est brûlante
Et si l’intangibilité, par conséquente insaisissable
Quelques heures suivantes s’écoulent
Je pense que tout s’assombrit, que la lumière ne reste pas
Le soir se laisse sans doute attendre
  
Le tintement des feuilles enroulées
Tintinnabulant finement
Les craquements de la céramique, déjà le deuxième couvercle
  
A peine sur mon palais il se fond en moi
  
Syntonie, verse ce que
Le thé

            (и когда Бодхидхарма осознал,
            что они у него закрываются сами…)

Веко. Смотрю внимательно как падает на землю
отскакивает
и раскалывется ещё не верю
ещё мгновение  надеюсь что можно всё назад вернуть
уже второе веко – за пять последних дней
  
раскрылось
в новом чайнике отверстие которое
скрыть не смогу ничем      которое
взирает на меня                которое
  
А на полу осколки
  
Послание пишите чётким почерком
а если надо – можно обвести
 
Так делаю вид будто не понимаю…
  
Китайское, японское – едино
настолько очевидно
вряд ли сыщется что убедительнее
Даже если б только здесь не было неверного движения
Самого события
  
Но делаю вид как будто понимаю
Я пришёл к этому, как к водопроводу
Вырванные страницы
Нет причины думать о завтрашней встрече
Я прикоснулся к этой мысли с надеждой
что как раз зелёный чай
предполагает троекратное залитие кипятком одного чайника
Понимаю, что делаю вид?
  
Всё отстоялось, и настой горяч
а если ничего нельзя вернуть, но это незаметно…
Минует несколько часов
Я думаю что смеркнется стемнеет
Жду вечера – чего ещё мне ждать.
  
Потрескиванье чайных лепестков
Позвякивает чайник
Хруст керамики разбилась крышечка как веко…
  
Но это всё в итоге образует
  
гармонию души…
Пусть будет чай

          (i kiedy Boddhidharma złapał się na tym,
           że powieki mu się samowolnie skleiły)

Drugie. Patrzę, jak spada na ziemię
odbija się
i tłucze, jeszcze nie wierzę
jeszcze przez chwilę zdaje mi się, że może da się to cofnąć
już drugie wieczko w ciągu pięciu dni
  
ale trzasnęło
już w drugim czajniku otwór który
nie da się zamknąć         który
celuje we mnie        który
  
A na podłodze skorupy
  
Wiadomość trzeba pisać wyraźnym pismem
Ewentualnie wziąć w ramkę
 
Nie udaję, że nie rozumiem
  
Stańsiecomasięstać chińskie albo japońskie
powiedziane tak twardo
że już nie mogłoby być bardziej przekonujące
Nawet gdyby nie fałszywy ruch
Stanie się samo 
  
Udaję, że rozumiem
Doszedłem do tego jak do wodociągu
Wyrwane strony
Jutrzejsze spotkanie, o którym nie było powodu myśleć
Tylko dotknąłem i uwierzyłem
że zielona herbata  jak już tyle razy
przy drugim     a nawet trzecim zalaniu
Rozumiem, że udaję?
  
Już się uspokoiło, woda jest gorąca
a jeśli nierównowaga, to niedostrzegalna
Upłynie kilka następnych godzin
Myślę, że się ściemni, że nie będzie światła
Należy się chyba spodziewać wieczoru 
  
Brząkanie zwiniętych listków
delikatne pobrzękiwanie
Chrzęst ceramiki, już drugiego wieczka
  
Dopiero na podniebieniu to się spłynie
  
Nastawianie. Stań się czaj
po wieki wiek