Valzhyna Mort (Вальжына Морт)

wie eine Kugel
mache ich Saltos
in der Trommel des Sportlottos
und tanze
einen schnellen Foxtrott
und von einer fiesen Stimme wird verkündet
Achtung: Eine Kugel ist gefallen
und es ist, als sei meine Kugel
ewig nicht gefallen.

und wo soll ich hin vor der Treue
– hartnäckig ist sie wie Hämorrhoiden –
dessen, der, einen Schritt von der Armut entfernt,
alles auf meine Nummer setzt.
und mit seinen armen Augen
die Kugeln hinter dem Glas verfolgt
wie das weiße Schneegestöber im Winter
hinter dem Fenster.

doch solange meine Trommel sich dreht
und solange sie nicht stehen bleibt
durchdringt mich bis zum Marasmus der Wille,
meine bleierne Schwester zu werden.

um plötzlich herauszuspringen
in silbernem Kleid –
frei!
und jemand versteckt mich
verzaubert unter seinem Herzen
und kleidet mich neu ein in Rot.

lyg būčiau aš sportloto
kamuoliukas po būgną vis
saltus visokius, po to
fokstrotą sukrų pašvyst
rėkia, kad pliš gerklė
kamuoliukas iškrito
lyg amžinybėn lėkt
manajam nebūtų likta.

kaip nuo ištikimybės pasprukti
prikepo lyg vantos lapas
iš alkio už menką trupinį
už mano vis numerį stato.
ir laksto akelės varganos
kamuoliukui vis iš paskos
tarytum po drangią darganą
už lango žiemos pilkos.

ir kol mano būgnas sukasi
ir kol suvisam sustos
marazmiškai noriu, kad būčiau
švininė savo sesuo.

kad išlėkčiau visiems netikėtai
sidabro suknia –
į laisvę!
ir vienas toks sužavėtas
po širdžia paslėptų mane
jau naujai – raudonai – aptaisęs

in kot da sem kroglica
v loterijskem bobnu
prevračam kozolce
in plešem
hitri fokstrot
in neki falot sporoča
pozor: krogla je padla
in kot da nikoli na svetu tem
moja krogla še ne bi padala.
in kam naj pred zvestobo grem
kot zlata žila trmoglavi
tisti, ki za korak od revščine
vse na mojo karto stavi.
in opazuje z nesrečnimi očmi
kroglice in steklo nad njimi
kakor snežni vihar
skozi okno pozimi.

in dokler se moj boben vrti
in ni še konca tega orkestra
si do onemoglosti želim
postati svoja svinčena sestra.

da bi švignila nepovabljena
v srebrni oblekici –
prosta!
in me nekdo ves uročen
skril bi pod srcem,
in v rdeče odel bi gosta.

Mintha kis golyó a dobban
lennék, s a világ forog,
megy ám, egyre jobban:
cigánykerék,
sebes foxtrott –
bedrótozva, s valaki hirdeti:
внимание: выпал шар1
de mintha csak mások esnének ki,
s az örökkévalóság

míg hűségében egy megszállott –
ó, sose szabadulok! –
csak ikszeli, ikszeli számom,
kész aranyér, oly konok,

s csak követi veszett szemével
hogy cikáznak a golyók
mint a hóvihar, ahogy fehéren
az ablakban forog,

s a szenilitásig szeretném
amíg forogni hagyják dobom –
hadd, hadd legyek most én a szerencsés
tulajdon ólomhúgom,

s ki innen – a szabadba! – váratlan,
színezüstben, szállva,
pörögve,
s valaki elvarázsoltan
szívét nekem kitárná
és átöltöztetne csupa vörösbe.

alsof ik een balletje ben
in een trommel van een loterij
maak ik salto’s
en ren
in een haastige foxtrotrei.
de bal is gevallen –  
roept af de een of andere griet
en tussen de getrokken getallen
hoor ik alweer mijn nummer niet.

en moet ik vluchten, waar naartoe,
voor de als aambei hardnekkige trouw
van iemand die op de rand van armoe
alles op mij zet zonder berouw.
zijn ogen blijven staren
naar de balletjes onder het glas
alsof achter de ramen
een witte winterstorm raast.

en zolang mijn trommel blijft rennen
en zolang hij niet rust
wil ik krankzinnig veel de plaats innemen
van mijn loodkleurige zus.

dan spring ik naar voren plotseling,
blinkt mijn zilverflard –
vrij!   
en iemand komt in betovering,
drukt mij op zijn hart
en steekt mij in rode kledij.

fosse eu bola numerada
na roda do totoloto
fazendo saltos mortais
e dançando
um rápido fox-trot
que ao anúncio de saída
atenção à bola tal
nunca em toda a eternidade
vai sair a minha bola.

e fujo ali da fidelidade
        essa hemorróida persistente
de quem insiste no meu número
para escapar da miséria.
e segue as bolas pelo vidro
como à nevasca branquinha
da janela.

e enquanto gira a minha tômbola
enquanto gira sem parar
apetece-me até ao marasmo
tornar-me a minha irmã de chumbo.

e expelir-me da roda
vestida de prata –
livre!
e alguém fascinado
esconde-me no coração
e veste-me por cima de vermelho.

....och det är som om jag var kulan
i bingotrumman
jag gör saltomortaler
och dansar
en snabb foxtrott
och en idiot meddelar
se ett nummer har fallit ner
men aldrig mitt nummer
det faller aldrig ner

om jag bara kunde bli kvitt troheten
efterhängsen som en hemorrojd
hos den som för att komma undan fattigdomen
satsar allt på mitt nummer
utmattade ser de
hur de snurrande kulorna
faller bakom ruta
som en vinterstorm

och medan trumman fortfarande
snurrar mot slutet
ska jag ge allt
för att byta plats med min blysyster
och äntligen bryta igenom och
virvla runt i min silverklänning
Fri till sist
och som betagen skulle någon
ta mig till sitt hjärta
och byta mitt silver mot rött