Uwe Kolbe

Терасите ги затварят,
тази нощ сезонът приключи.
Столовете на кафенето са още отвън,
но са вече гледжосани
от мрака, от тишината.
Вместо леките приказки вчера,
телевизорен шум зад прозорците
(макар и днес далечна война
да е причината всички апарати да трепкат,
студентка, философ, дрогерист
гледат една и съща програма).
Тук вън есента побеждава,
три четвърти от живота е спомен.
Прах навяват отложените пътувания,
дързостта на прекалено късите пътища
е станала сякаш привичка.
Кой всъщност се бори там
в непосредствена близост, цветя за откъсване,
в чимширената градина, край воденичната вада,
кой всъщност се бори там за душата си,
тринайсетгодишни в палатката, господи?
Сезонът на празника свърши, през нощта
- за кого ли бият тези късни камбани? -
идеална би била една руска печка,
върху която да зачене Юлия.

Κλείνουν πια εξώστες κι αυλές,
η σαιζόν απόψε τελειώνει.
Τα τραπεζάκια των καφέ είναι έξω ακόμη,
σμάλτο ήδη πάνω τους
σκοτάδι και σιωπή.
Αντί για τις υπαίθριες χθεσινές συζητήσεις
ο θόρυβος της τηλεόρασης πίσω απ' τα τζάμια
(αν κι ένας μακρινός πόλεμος είναι σήμερα
η αιτία που κάθε συσκευή σπινθηρίζει,
φοιτήτρια, φαρμακοποιός, φιλόσοφος,
όλοι τους βλέπουν το ίδιο πρόγραμμα).
Εδώ έξω το φθινόπωρο έχει πια επικρατήσει,
τα τρία τέταρτα της ζωής – ανάμνηση.
Κατακαθίζει η σκόνη απ' τα ταξίδια που αναβλήθηκαν,
η τόλμη των ελάχιστων διαδρομών
κατάντησε σχεδόν ρουτίνα.
Ποιος όμως πολεμά τόσο κοντά μας,
άνθη φυτεύοντας μονάχος,
στ' άλσος με τους πυξούς, στο ρέμα του μύλου,
ποιος πολεμά για την ψυχή του αλήθεια,
τα δεκατριάχρονα παιδιά στ’ αντίσκηνο, θέ μου;
Η σαιζόν των πάρτυ τέλειωσε, τούτη τη νύχτα
–για ποιον χτυπά τόσο αργά αυτή η καμπάνα;–
το ιδανικό θα 'ταν μια ρώσσικη ξυλόσομπα
κι η αγκαλιά μιας Ιουλίας.

Ya clausuraron las terrazas,
la temporada, hoy a la noche, llega a su fin.
Aun las sillas del café permanecen afuera,
glaseadas de oscuridad y calma.
La ligera charla de ayer
dio lugar al ruido del televisor
colocado detrás de la ventana.
(Hoy también una guerra lejana
es el motivo de que todos los aparatos titilen:
la estudiante, el filósofo y el farmacéutico
miran hoy el mismo programa.)
Aquí afuera ha ganado el otoño,
tres cuatros de la vida son recuerdo.
Cae el polvo de los viajes postergados
el riego de los caminos muy cortos
se ha vuelto casi una rutina.
¿Quién podría luchar entre los canteros,
tanta prodigalidad de flores
en la tierra del pastito inglés, junto al arroyo del molino?
¿Quién lucha verdaderamente por su alma,
acaso los treceañeros en la carpa, mi Dios?
La temporada de fiesta termina esta noche,
¿para quién suena este tardío repicar de campanas?
Sería ideal una gran cama
como aquella en la que Julia recibía.

On ferme les terrasses
la saison se termine cette nuit.
Les chaises sont encore devant le café,
elles sont déjà vernies
d’obscurité, de silence.
Au lieu du discours léger d’hier
le bruit des télévisions derrière les fenêtres
(même si aujourd’hui à cause d’une guerre lointaine
tous les postes vacillent,
étudiante, philosophe et droguiste
voient le même programme).
Ici dehors automne a gagné,
trois quarts de la vie - souvenir.
De la poussière de voyages remis se pose,
le risque des chemins très courts
est presque devenu routine.
Qui est-ce qui au fait lutte tant ici
dans cette proximité, fleurs à cueillir soi-même,
dans le territoire de buis, près de la rivière du moulin,
au fait, qui est-ce qui lutte pour son âme,
ceux qui ont treize ans sous la tente, bon dieu?
La saison des surprise-parties s’achève, pour la nuit
– à qui donc s’adressent ces cloches tardives? –
un poêle russe serait idéal,
où elle accueillerait, Julia.

Teraslar kapanıyor bir bir,
sezon bu gece bitmiştir.
Kafenin henüz dışarda iskemleleri,
karanlık ve sessizlik tarafından
daha şimdiden minelenmiştir.
Dünkü iç açıcı konuşmaların yerine
televizyon sesi pencerelerin arkasında
(işte bir savaş daha, o cihazların
titrek ışıklar saçmasının sebebi,
üniversiteli kız, filozof ve eczacı
izliyorlar aynı programı.)
Burada, dışarda güz kazandı,
Anıılara karıştı yaşamın dörtte üçü.
Tozlanmakta artık ertelenmiş yolculuklar,
ve yakınlığın artan tehlikesi bile
sıradanlaştı neredeyse.
Peki kim savaşıyor burada böyle,
işte her şey olağan seyrinde, çiçeğini kendin topla,
şu değirmen deresi, şuradaki şimşir alanı,
niye savaşıyorlar ki, kimin ruhu için hem,
çadır kurmuş onüçlükler, Tanrım?
Parti mevsimi de geçti, bu gece
-kimin için çalıyor bu gecikmiş çanlar?-
şimdi ne iyi olurdu kuzinenin(1) üzerine
kıvrılmış Julia tarafından ağırlanmak.

_________
(1) Rusya’nın  belli bölgelerinde soğuktan
korunmak için üzerine döşek serilen kuzineler,
yatak, divan, vs. olarak kullanılmıştır.