Neslihan Yalman
ANLAMAK ANLAŞMAYA YETER Mİ?
ANLAMAK ANLAŞMAYA YETER Mİ?
karşılaşmak korkusuyla birbirimizde
sürekli sefer halindeyiz başka duraklara
tenhalarımız çınara köklenmiş
bir o kadar da gök gürültüsü içimiz
sır kuyusunun dibine eğilen
tütsülü çocukluğuz seninle
onca birikmiş insanı
unutamamanın yorgunluğuyla
çevrelendiğimizi düşünürken
hâlâ heyecanlanıp, kaşınabiliyoruz
bir şey amorf… tarifi dilsiz
çapı belirsiz ve içeriği kuşkulu
kurgularımız mı çeliyor zihnimizi
sızlayış geceleri kuvvetlenirken?
kaçmalıyız, değmeden o an göz göze
çizgide yürümeyene dikenli pist bu
ayna yaralarımız betonda dans ederken
yerçekimini ikimize genişletemiyoruz
konuşmadan bakışmalar meczupluk artık
nereye yürüsek, ilk adım boşluk