Andrea Grill
nemščina
Shah
Është vjeshtë. Venat në mermer
bymehen nga shirat.
Varret e të afërmve të mi,
me vetëm katër gisht kohë midis,
të vënë në radhë
si një varg makinash të bllokuara
në kryqëzim me hekurudhën.
Lufta ka marrë fund. Ajo dorezë farkëtari
që i mbante dikur, si gishtat, të gjithë bashkë
është hedhur, e panevojshme, tej.
Jashtë saj, ata janë thjesht ca të panjohur
që presin vetëm trenin të kalojë
në krahun tjetër të rrugës …
Aroma e dheut
të kujton shtëpinë
ku mungon një orë e varur në mur.
Ua pastroj emrat me kujdes në pllaka
Vitet …, si plagë të vogla në gjunjë
Dashurinë …, që tashmë djeg më pak
se një gjemb trëndafili.
Në të hyrë të varrezës
roja luan shah me veten në kabinë.
Iz: Fëmijet e natyrës
Tirana: ombra GVG, 2006
Avdio produkcija: Literaturwerkstatt Berlin, 2013
Schach
Es ist Herbst. Die Adern des Marmors
quellen im Regen.
Die Gräber meiner Verwandten,
mit nur vier Fingern Zeit dazwischen,
in Reih und Glied
wie eine blockierte Autoschlange
vor dem Bahnübergang.
Der Krieg ist vorbei. Der Schmiedehandschuh,
der sie einst gehalten hat, wie Finger, alle zusammen,
ist weggeworfen, unbrauchbar, überflüssig.
Von außen betrachtet sind das nur ein paar Unbekannte,
die darauf warten, dass der Zug vorbei fährt,
damit sie auf die andere Seite der Straße kommen.
Der Geruch der Erde
erinnert an zuhause,
wo an der Wand eine Uhr fehlt.
Ich säubere die Namen auf dem Grabstein.
Die Jahre – wie kleine Wunden am Knie.
Die Liebe – die jetzt weniger brennt
als der Dorn einer Rose.
Die Wache am Eingang des Friedhofs
spielt Schach gegen sich selbst.
Aus Kinder der Natur, Edition Korrespondenzen, Reto Ziegler, Wien 2010