***[Leekiv, liikumatu päike]

Leekiv, liikumatu päike
üle surmasaare,
kus on Aja maja valgest kivist.

Räägitakse, et seal asub
igaviku aare,
ja kui räägitakse,
ju siis ongi nii vist.

Laual seisab kann,
seal kõrval klaas.

Kes sest joob, see unustab
ka nime, mida kannab,
kaotab kuju,

muutub liivateraks maas
surmasaare pimestaval rannal.

© Doris Kareva
Iz: Aja kuju
Tallinn: Verb, 2005
Avdio produkcija: Eesti Kirjanduse Teabekeskus 2014

***[Die lodernde, reglose Sonne]

Die lodernde, reglose Sonne
über der Insel der Toten,
wo das Haus der Zeit aus weiß Stein steht.

Man sagt, dort liege
der Schatz der Ewigkeit,
und wenn man es sagt,
wird es wohl so sein.

Auf dem Tisch steht ein Krug
und daneben ein Glas.

Wer daraus trinkt, vergisst
sogar den Namen, den er trägt,
verliert seine Form,

wird zu einem Sandkorn auf der Erde
am blendenden Strand auf der Insel der Toten.

Aus dem Estnischen von Gisbert Jänicke und Irja Grönholm