Jarkko Tontti

finščina

Edyta Jurkiewicz

poljščina

Miesten välisestä ystävyydestä

Tänä iltana Jacasser lukee pohjoista muinaistarua, kuinka käyvät uroot
vaarasta vaaraan, Beowulfin
                                            salskeat äijät
nostavat haarikat huulilleen, pyyhkivät
vaahtoa panssaroituun hihaan.

Sillä miesten välinen ystävyys ei ole vaikeaa, ei, se on mahdotonta,
kuin autojen välinen veljeys
liikennevaloissa kun soturit keihäineen
yli sukupolvien tappavat ihmistä ja eläintä
kiihdyttävät kaverista ohi
                                                                 viimeisessä kaarteessa
vaihtuu katse, kysytään
voisiko sankarten välillä olla muuta kuin kilpaa, voisiko olla rakkautta
vai vain iskuja kylkeen, rintaan, selkään, puhki peltisen panssarin, helmimaalilla silatun
ratsun, vai voisiko olla
                                            rakkautta
partaisten poskien raapiutumista toisiinsa
kun ulvonta kiirii yli vaarojen, pohjoiset miehet
eivät koskaan pyydä anteeksi.

© Jarkko Tontti
Iz: Jacasser
Helsinki: Otava, 2009
Avdio produkcija: Petri Hellgren, Kirjasto 10

O przyjaźni między mężczyznami

Tego wieczoru Jacasser czyta północną legendę, o tym jak samce idą
z niebezpieczeństwa w niebezpieczeństwo, Beowulfa
                                            postawne chłopy
podnoszą do ust kielichy, wycierają
pianę w opancerzone rękawy.

Dlatego przyjaźń między mężczyznami nie jest trudna, nie, ona
jest niemożliwa,
jak braterstwo między samochodami,
na światłach drogowych jak żołnierze z włóczniami
przez pokolenia zabijają ludzi i zwierzęta
wyprzedzają kompanów
                                            na ostatnim wirażu
zmienia się spojrzenie
czy między bohaterami mogłoby być coś innego niż wyścig,
czy mogłaby być miłość
czy tylko uderzenie w bok, pierś, plecy, na wskroś
przez blaszany pancerz, wypolerowanego perłową farbą
wierzchowca, czy mogłaby być
                                            miłość
brodatych policzków tarcie jeden o drugi
                                            kiedy rozlega się ryk ponad strachem,
                                            mężczyźni północy
                                            nigdy nie przepraszają.

Przekład: Edyta Jurkiewicz