Anders Bodegård

švedščina

Stary profesor

Spytałam go o tamte czasy,
kiedy byliśmy jeszcze tacy młodzi,
naiwni, zapalczywi, głupi, niegotowi.

Trochę z tego zostało, z wyjątkiem młodości
– odpowiedział.

Spytałam go, czy nadal wie na pewno,
co dla ludzkości dobre a co złe.

Najbardziej śmiercionośne złudzenie z możliwych
– odpowiedział.

Spytałam go o przyszłość,
czy ciągle jasno ją widzi.

Zbyt wiele przeczytałem książek historycznych
– odpowiedział.

Spytałam go o zdjęcie,
to w ramkach, na biurku.

Byli, minęli. Brat, kuzyn, bratowa,
żona, córeczka na kolanach żony,
kot na rękach córeczki,
i kwitnąca czereśnia, a nad tą czereśnią
niezidentyfikowany ptaszek latający
– odpowiedział.

Spytałam go, czy bywa czasami szczęśliwy.

Pracuję
– odpowiedział.

Spytałam o przyjaciół, czy jeszcze ich ma.

Kilkoro moich byłych asystentów,
którzy także już mają byłych asystentów,
pani Ludmiła, która rządzi w domu,
ktoś bardzo bliski, ale za granicą,
dwie panie z biblioteki, obie uśmiechnięte,
mały Grześ z naprzeciwka i Marek Aureliusz
– odpowiedział.

Spytałam go o zdrowie i samopoczucie.

Zakazują mi kawy, wódki, papierosów,
noszenia ciężkich wspomnień i przedmiotów.
Muszę udawać, że tego nie słyszę
– odpowiedział.

Spytałam o ogródek i ławkę w ogródku.

Kiedy wieczór pogodny, obserwuję niebo.
Nie mogę się nadziwić,
ile tam punktów widzenia
– odpowiedział.

© Wisława Szymborska Foundation
Iz: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Avdio produkcija: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"

Den gamle professorn

Jag frågade honom om när det bagav sig,
då vi ännu var så väldigt unga,
naiva, impulsiva, dumma, instinktiva.

Lite grann finns väl kvar, bortsett från ungdomen,
     svarade han.

Jag frågade om han alltjämt visste lika säkert
vad som var bra eller dåligt för mänskligheten.

Det mest dödsbringande av alla illusioner,
     svarade han.

Jag frågade honom om framtiden,
om han ännu såg ljust på den.

Jag har läst för många historieböcker,
     svarade han.

Jag frågade honom om fotografiet,
det i ramen på skrivbordet.

Det fanns, de finns inte mer. Bror, kusin, svägerska,
hustru, dotter i hustruns knä,
katt i dotterns famn,
ett körsbärsträd i blom, och över körsbärsträdet
en oidentifierad småfågelart,
     svarade han.

Jag frågade honom om han var lycklig ibland.

Jag arbetar,
     svarade han.

Jag frågade om vännerna, om han hade några kvar.

Ett par av mina före detta assistenter
som också har före detta assistenter,
fru Ludmila som styr och ställer,
en närstående person, men utomlands,
två damer på biblioteket, båda leende,
lille Greger mittemot, och Marcus Aurelius,
     svarade han.

Jag frågade honom om hälsan och humöret.

De har utfärdat förbud mot kaffe, vodka, cigaretter,
mot att bära tunga minnen och tunga föremål.
Jag får låtsas att jag inte har hört det,
     svarade han.

Jag frågade om trädgården och bänken i trädgården.

Är det en vacker kväll observerar jag himlen.
Jag kan inte nog förvånas
hur många synpunkter där finns,
      svarade han.

Översättning: Anders Bodegård
Ur: Ett kolon (ellerströms, 2008)
© Anders Bodegård & ellerströms förlag