Perspektywa

Minęli się jak obcy,
bez gestu i słowa,
ona w drodze do sklepu,
on do samochodu.

Może w popłochu
albo roztargnieniu,
albo niepamiętaniu,
że przez krótki czas
kochali się na zawsze.

Nie ma zresztą gwarancji,
że to byli oni.
Może z daleka tak,
a z bliska wcale.

Zobaczyłam ich z okna,
a kto patrzy z góry,
ten najłatwiej się myli.

Ona zniknęła za szklanymi drzwiami,
on siadł za kierownicą
i szybko odjechał.
Czyli nic się nie stało
nawet jeśli stało.

A ja, tylko przez moment
pewna, co widziałam,
próbuję teraz w przygodnym wierszyku
wmawiać Wam, Czytelnikom,
że to było smutne.

© Wisława Szymborska Foundation
Iz: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Avdio produkcija: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"

ПЭРСПЭКТЫВА

Яны разьмінуліся, нібы
чужыя – бяз слова, бяз жэсту:
яна па дарозе ў краму,
а ён – да свайго аўто.

Магчыма, у мітусьні
яны не зьвярнулі ўвагі,
магчыма, зусім забылі
пра колішняе кароткае
каханьне раз назаўсёды.

Зрэшты, ніякай гарантыі,
што гэта былі яны.
Здалёку нібыта так,
а зблізку – можа, і не.

Я ўбачыла іх з акна,
а хто назірае зьверху,
можа і памыліцца.

Яна зачыніла шкляныя дзьверы.
Ён сеў за стырно –
і хутка паехаў.
Нічога не адбылося,
нават калі адбылося.

А я, што толькі на момант
бачыла іх (ці ня іх?),
у прынагодным вершыку
спрабую вам, чытачам,
давесьці, як гэта сумна.

Пераклаў Андрэй Хадановіч