Nina Mazjasch
beloruščina
Nieuwaga
Źle sprawowałam się wczoraj w kosmosie.
Przeżyłam całą dobę nie pytając o nic,
nie dziwiąc się niczemu.
Wykonywałam czynności codzienne,
jakby to było wszystko, co powinnam.
Wdech, wydech, krok za krokiem, obowiązki,
ale bez myśli sięgającej dalej
niż wyjście z domu i powrót do domu.
Świat mógł być odbierany jako świat szalony,
a ja brałam go tylko na zwykły użytek.
Żadnych – jak – i dlaczego –
i skąd się taki tu wziął –
i na co mu aż tyle ruchliwych szczegółów.
Byłam jak gwóźdź zbyt płytko wbity w ścianę
albo
(tu porównanie, którego mi brakło).
Jedna za drugą zachodziły zmiany
nawet w ograniczonym polu okamgnienia.
Przy stole młodszym, ręką o dzień młodszą
był chleb wczorajszy inaczej krajany.
Chmury jak nigdy i deszcz był jak nigdy,
bo padał przecież innymi kroplami.
Ziemia się obróciła wokół swojej osi,
ale już w opuszczonej na zawsze przestrzeni.
Trwało to dobre 24 godziny.
1440 minut okazji.
86 400 sekund do wglądu.
Kosmiczny savoir-vivre
choć milczy na nasz temat,
to jednak czegoś od nas się domaga:
trochę uwagi, kilku zdań z Pascala
i zdumionego udziału w tej grze
o regułach nieznanych.
Iz: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Avdio produkcija: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"
БЕЗУВАЖНАСЬЦЬ
Я кепска паводзіла сябе ўчора ў космасе.
Суткі цэлыя пражыла, ні пра што не пытаючыся,
не дзівуючыся нічому.
Займалася будзённымі справамі,
як быццам гэта было ўсё, што павінна б.
Удых, выдых, туп ды туп, абавязкі,
але бяз думкі, сягаючай далей
ад выйсьця з дому і вяртаньня дадому.
Сьвет мог быць прыйманы як сьвет шалёны,
а я брала яго адно на звыклы ўжытак.
Ніводных – як – і дзеля чаго –
і скуль тут гэткі ўзяўся –
і навошта яму ажно столькі рухомых дэталяў.
Была як цьвік, заплытка загнаны ў сьцяну,
альбо
(тут параўнаньне, якога мне не хапіла).
Адна за другой зьяўляліся зьмены
нават у абмежаваным полі вокамгненьня.
Пры стале маладзейшым, рукой на дзень маладзейшай
быў хлеб учарашні іначай адкроены.
Хмары, як ніколі, і дождж быў, як ніколі,
бо падаў ужо ён іншымі кроплямі.
Зямля абярнулася вакол сваёй восі,
але ўжо ў пакінутай назаўжды прасторы.
Цягнулася гэта добрыя 24 гадзіны.
1440 хвілінаў аказіі.
86 400 сэкундаў дзеля ўгляданьня.
Касьмічны savoir-vivre,
хоць маўчыць наконт нас,
аднак чагосьці ад нас дамагаецца:
трошкі ўвагі, некалькі думак з Паскаля
і ўражанага ўдзелу ў гэтай гульні
зь невядомымі правіламі.