Jazra Khaleed

grščina

كيف أصبحتُ... - How I become...

سقطَ حُزنُها من الشرفةِ وانكسر، أصبحتْ تحتاجُ إلى حزنٍ جديد، حين رافقتُها إلى السوق، كانتْ أسعارُ الأحزان خياليةً فنصحتُهَا أنْ تشتريَ حُزناً مستعملاً، وجدنا حزناً في حالةٍ جيدة، غيرَ أنَّهُ واسعٌ قليلاً، كانَ كما أخبرَنَا البائعُ لشاعرٍ شابٍ انتحرَ في الصيفِ الماضي، أعجبَها الحزنُ وقرَّرنا أخذه، اختلفنا مع البائعِ على السعرِ، فقال إنَّه سيعطينا قلقاً يعودُ إلى الستينياتِ كهديةٍ مجانيةٍ إن اشترينا الحزن، وافقنا وكنتُ فرحاً بهذا القلقِ الذي لم يكنْ في الحسبان، أحسَّتْ بفرحتي فقالت هو لك، أخذتُ القلقَ في حقيبتي ومضينا، مساءً تذكرتُ القلق، أخرجتُهُ من الحقيبةِ وقلَّبتُهُ، لقد كانَ بجودةٍ عاليةٍ وبحالةٍ جيدةٍ رغم نصفِ قرنٍ من الاستعمال، لا بدَّ أنَّ البائعَ يجهلُ قيمتَهُ وإلَّا ما كان ليعطينَاهُ مقابلَ شراء حزنٍ رديءٍ لشاعرٍ شاب، أكثرُ ما أفرحني به هو أنَّهُ قلقٌ وجودي، مشغولٌ بحرفيةٍ عاليةٍ وفيه تفاصيلُ غايةٌ في الدقةِ والجمال، لا بدَّ أنَّهُ يعودُ لمثقفٍ موسوعيٍ أو سجينٍ سابق، بدأتُ باستعمالهِ فأصبحَ الأرقُ رفيقَ أيَّامي، وصِرتُ من مؤيدي مباحثاتِ السلام، توقفتُ عن زيارةِ الأقاربِ وازدادتْ كتبُ المذكراتِ في مكتبتي ولم أعدْ أُبدي رأياً إلا ما ندر، صارَ الإنسانُ عندي أغلى من الوطنِ وبدأتُ أشعرُ بمللٍ عام، أمَّا أكثر ما لفتَ انتباهي هو أنني أصبحتُ شاعراً.

© Ghayath Almadhoun
Avdio produkcija: Literaturwerkstatt / Haus für Poesie, 2016

ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ...

Η θλίψη της έπεσε απ’ το μπαλκόνι κι έγινε κομμάτια, χρειαζόταν λοιπόν μια καινούρια θλίψη. Τη συνόδεψα στην αγορά, όμως οι τιμές της θλίψης ήταν εξωφρενικά υψηλές και τη συμβούλεψα ν’ αγοράσει μια μεταχειρισμένη. Βρήκαμε μία σε εξαιρετική κατάσταση, αν και της έπεφτε λίγο μεγάλη. Όπως μας είπε ο πωλητής, ανήκε σ’ έναν νεαρό ποιητή που είχε αυτοκτονήσει το περασμένο καλοκαίρι. Της άρεσε και αποφασίσαμε να την αγοράσουμε. Όταν διαφωνήσαμε με τον πωλητή για την τιμή, εκείνος προσφέρθηκε να μας δώσει δώρο μια αγωνία της δεκαετίας του ’60, αν αγοράζαμε τη θλίψη. Συμφωνήσαμε κι εγώ χάρηκα με το αναπάντεχο δώρο. Εκείνη το κατάλαβε και μου είπε: «Είναι δική σου». Την πήρα, την έβαλα στην τσάντα μου και φύγαμε. Το απόγευμα τη θυμήθηκα, την έβγαλα απ’ την τσάντα και άρχισα να την εξετάζω προσεκτικά. Ήταν άριστης ποιότητας και σε εξαιρετική κατάσταση, παρόλο που μέτραγε μισό αιώνα ζωής. Ο πωλητής προφανώς δεν γνώριζε την αξία τη αγωνίας, διαφορετικά δεν θα μας την είχε δώσει με αντάλλαγμα την αγορά μιας χαμηλής ποιότητας θλίψης ενός νεαρού ποιητή. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο σ’ αυτή ήταν ο υπαρξιακός φόβος, φιλοτεχνημένος με μαστοριά και με λεπτομέρειες εξαιρετικής λεπτότητας και ομορφιάς. Πρέπει να ανήκε σε κάποιον πνευματικό άνθρωπο με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ή σε κάποιον πρώην φυλακισμένο. Με το που άρχισα να τη χρησιμοποιώ, η αϋπνία έγινε καθημερινή σύντροφός μου. Άρχισα να υποστηρίζω τις ειρηνευτικές συνομιλίες και σταμάτησα να επισκέπτομαι τους συγγενείς μου. Στη βιβλιοθήκη μου αυξήθηκαν τα απομνημονεύματα και πλέον εξέφραζα τις απόψεις μου μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. Οι άνθρωποι μού έγιναν πιο πολύτιμοι απ’ την πατρίδα και άρχισε να με κυριεύει η ανία. Το πλέον αξιοσημείωτο όμως ήταν ότι είχα γίνει ποιητής.

Translated from English & Arabic by: Jazra Khaleed