Markus Roduner
nemščina
Rilkes motīvs
— viss pusvārdā paliks, bet reiz kāds rakstīja — manas krūtis ir kā lampa, ko aizdedz skatiens, un tās nudien spīdēja cikādēm par prieku, kad es elpoju kalnu naksnīgās smaržas. Tagad ieplīsis ekrāns — piesnidzis kā pēc smaga belziena — rāda naftā ieķepušu kraukli un liru pārrautiem nerviem, sašvīkātu lapeli, nomestu zālē, un es pats arī kā papīrs — līdz pusei sadedzis, bet acis klusēs kā skābē iemīti augļi. Kas bija mūzika un gaisma, toņi un kaskādes, tagad vārgs čuksts un šķiltavu liesma, lūk, nodziest pēdējās mūzas sejā, pirms viņa nāk un pārgriež —
Iz: Žesti
Rīga: Neputns, 2016
Avdio produkcija: Haus für Poesie / 2017
Rilkes Motiv
— alles bleibt Halbwort, doch einer schrieb einmal: meine Brust ist wie eine Lampe, die ein Blick entzündet, und sie leuchtete weiß Gott den Zikaden zur Freude, als ich den nächtlichen Duft der Berge atmete. Jetzt hat der Bildschirm einen Riss — zugeschneit wie nach einem starken Schlag — und zeigt einen mit Öl verklebten Raben und eine Lyra mit zerrissenen Nerven, einen bekritzelten Zettel, ins Gras geworfen, und ich selbst bin auch wie Papier — zur Hälfte verbrannt, doch die Augen werden schweigen wie in Säure gestampftes Obst. Was Musik und Licht war, Töne und Licht, Töne und Kaskaden, ist jetzt schwaches Geflüster und, sieh nur, die Flamme der Feuerzeuge erlischt im Gesicht der letzten Muse, bevor sie kommt und zerschneidet —