Josep Palau i Fabre

katalonščina

Josep Palau i Fabre

španščina

Cant espiritual

No crec en tu, Senyor, però tinc tanta necessitat de creure en tu,
que sovint parlo i t’imploro com si existissis.
Tinc tanta necessitat de tu, Senyor, i que siguis, que arribo a
creure en tu – i penso creure en tu quan no crec en ningú.
Però després em desperto, o em sembla que em desperto, i
m’avergonyeixo de la meva feblesa i et detesto. I parlo contra tu
que no ets ningú. I parlo mal de tu com si fossis algú.
¿Quan, Senyor, estic despert, i quan sóc adormit?
¿Quan estic més despert i quan més adormit? ¿No serà tot un
son i, despert i adormit, somni la vida? ¿Despertaré algun dia
d’aquest doble son i viuré, lluny d’aquí, la veritable vida, on la
vetlla i el son siguin una mentida?
No crec en tu, Senyor, però si ets, no puc donar-te el millor de
mi si no és així: sinó dient-te que no crec en tu. Quina forma
d’amor més estranya i més dura! Quin mal em fa no poder dirte:
crec.
No crec en tu, Senyor, però si ets, treu-me d’aquest engany
d’una vegada; fes-me veure ben bé la teva cara! No em vulguis
mal pel meu amor mesquí. Fes que sens fi, i sense paraules, tot
el meu ésser pugui dir-te:
Ets.

© Fundació Palau
Iz: Poemes de l'Alquimista
Avdio produkcija: Fundació Palau

Canto espiritual

No creo en ti, Señor, pero tengo tanta necesidad de creer en ti,
que a menudo hablo y te imploro como si existieras.
Tengo tanta necesidad de ti, Señor, y de que seas, que llego a
creer en ti –y pienso creer en ti cuando no creo en nadie.
Pero después me despierto, o me parece que despierto, y me
avergüenzo de mi flaqueza y te aborrezco. Y hablo contra ti que
no eres nadie. Y hablo mal de ti como si fueras alguien.
¿Cuándo, Señor, estoy despierto y cuándo estoy dormido?
¿Cuándo estoy más despierto y cuándo más dormido? ¿No será
todo un sueño y, despierto y dormido, sueño la vida? ¿Despertaré
algún día de este doble sueño para vivir, allende, la verdadera
vida, donde sueño y vigilia sean una mentira?
No creo en ti, Señor, pero si eres, no puedo darte lo mejor de mí
si no es así: diciéndote que no creo en ti. ¡Qué forma de amor
tan extraña y tan dura! Qué mal me hace no poderte decir: creo.
No creo en ti, Señor, pero si eres, sácame de este engaño de una
vez. ¡Hazme ver bien tu cara! No tengas en cuenta mi mezquino
amor. Haz que sin fin, y sin palabras, todo mi ser pueda decirte:
Eres.

Traducción: Josep Palau i Fabre