Nene Giorgadze
gruzinščina
Порт
Десятую ночь подряд на соседней улице строят порт,
Доносятся весёлые голоса, шум крана, постукивание
Металла о металл, что-то опускают, поднимают, роняют.
Причём это явно будет французский, греческий или
Итальянский порт, это совершенно точно, если
Судить по запахам, которые вплывают в наше ночное окно.
Но каждый раз, когда я выхожу с утра на улицу
И сворачиваю за угол, — вижу, что там ничего не изменилось:
Ни порта, ни весёлых рабочих, ни запаха водорослей и рыбы.
Поэтому всё чаще я работаю ночью, широко открыв окно,
И уже второй день ложусь спать, когда светлеет.
Удивительно, что этого больше никто не слышит и не замечает.
Все, кого спрашивал, тут же меняют тему.
Avdio produkcija: Haus für Poesie, 2019
ნავსადგური
მეათე ღამეა, ნავსადგურს აშენებენ მეზობელ ქუჩაზე,
ჩემამდე აღწევს მხიარული ხმები, ონკანის ხმაური,
ლითონის ლითონზე წკარუნი, რაღაცებს მაღლა სწევენ,
მერე კი – დაბლა, ხანაც – ხელიდან უვარდებათ.
უეჭველია, ეს იქნება ფრანგული, ბერძნული ან იტალიური
ნავსადგური. კი, ნამდვილად ასეა, თუკი ვიმსჯელებთ
იმ სურნელით, რომელიც ღამით ჩვენს ფანჯარაში შემოიფრქვევა.
მაგრამ დილაობით, სახლიდან როცა გამოვდივარ და ქუჩის კუთხეში
შევუხვევ, ვხედავ, რომ არაფერი შეცვლილა: არც ნავსადგურია,
არც – მხიარული მუშები, არც – წყალმცენარეებისა და თევზის სუნი.
ამიტომ, სულ უფრო ხშირად ვმუშაობ ღამით
ფართოდ გაღებულ სარკმელთან და ვიძინებ გამთენიისას.
უცნაურია, რომ ჩემ გარდა ამას ვერავინ ხედავს, ვერავის ესმის.
ვისაც კი ვკითხე, მყისიერად შეცვალა თემა.
სერგეი ტიმოფეევი. მოკლე და მტკიცე პაუზები — თბილისი: ნოდარ დუმბაძის გამომცემლობა და ლიტერატურული სააგენტო, 2019.