VILMA-ADELHEID RÄÄK

Siin puhkab õnnetu naisterahvas,
kes oli lapsest saati pahemast silmast pime,
kes ei näinud armastust, ja kui arvas nägevat,
ei tundnud Teda ära, ja kelle kehva nägemise
hävitas vanuigi lõplikult lohakas meditsiiniõde,
kes tilgutas mulle paremasse silma
dikaiinilahuse asemel hoopis põrgukivilahust,
mis sundis mind lausa kisendama.
Kange mürk tegi silmapilk puhta töö.
Nõnda ei läinud täide minu viimane unistus:
näha oma ihusilmaga, kuidas lehvib jälle vabalt
meie vana sinimustvalge; kuulsin vaid
ta plaksumist kõva põhjatuule käes.
Hirmsast valust karjudes pimenes minu maailm,
kord valgeneb ta ülestõusmise jumalikus säras,
mis on heledam kui miljon päikest!

© Mats Traat
Iz: Harala elulood
Tallinn: Kupar, 2001
Avdio produkcija: Eesti Kirjanduse Teabekeskus [Estonian Literature Centre]

VILMA-ADELHEID RÄÄK

Hier rust een ongelukkige vrouw
die van kindsbeen af links blind was,
die de liefde niet zag en als ze meende te zien
deze niet herkende, en die uiteindelijk haar slechte zicht
voorgoed inboette door een slordige verpleegster
die in mijn rechteroog helse steendruppels
in plaats van een verdovend middel deed,
zodat ik luid begon te schreeuwen.
Het sterke gif deed bliksemsnel zijn werk.
Zo bleef mijn laatste droom onvervuld:
nog één keer met eigen ogen onze goede
blauw-zwart-witte vlag te zien wapperen; ik hoorde
hem enkel fladderen in de harde noordenwind.
Onder gruwelijke pijnen werd mijn wereld duister,
eens bij de wederopstanding zal hij schitteren
in goddelijke glans, feller dan een miljoen zonnen!

"Woorden in de wind van de Oostzee". Vertaald uit het Estisch door Adriaan van der Hoeven, Theo van Lint, Frans van Nes, Jan Sleumer & Marianne Vogel.