Bohdan Zadura
poljščina
Цырк
Я нарадзілася
з вандроўным цыркам унутры.
З цыркам, толькі падумай,
у палескай вёсцы.
Жанглёры, акрабаты,
барадатыя жанчыны…
Які сорам!
Вандроўны цырк
вырастаў разам са мной,
як ваўчаня, што хоча мяса,
яны ўсе хацелі феерверкаў
і шырокіх дарог.
А тут
бураковыя палі,
каларадскія жукі,
народныя прыкметы.
Я хавала свой цырк
між старонак кніг,
як гербарый.
Жанглёраў, акрабатаў,
барадатых жанчын
я выпроствала
ў спадзеве высушыць
іхнія прагныя целы.
Але цыркачы
адмаўляліся гінуць,
яны раслі і мацнелі
пад коўдрай старонак,
на калорыях літар,
у шатры майго цела.
Яны вучыліся
цыркавым хітрыкам,
як вучацца качаняты,
кураняты, парсючкі.
І калі набраліся сіл,
знайшлі драбіны,
накрэмзалі мапу –
калі змаглі ўсё тое,
чаго хацелі й што мусілі…
Цыркачы мяне скралі.
Цыркачы мяне з’елі.
Цыркачы адкрылі
нарэшце ўва мне
свой вандроўны цырк.
Iz: Цырк (Circus)
Minsk: Zmicier Kolas, 2016
Avdio produkcija: Belarusian PEN Centre / Dmitry Ivanov
Cyrk
Urodziłam się
z wędrownym cyrkiem w środku.
Z cyrkiem, wyobraź sobie,
w poleskiej wiosce.
Żonglerzy, akrobaci,
kobiety z brodą...
Jaki wstyd!
Wędrowny cyrk
rósł razem ze mną,
jak wilcze szczenię, co chce mięsa,
oni wszyscy chcieli fajerwerków
i szerokich dróg.
A tutaj
buraczane pola,
stonka ziemniaczana,
ludowe wróżby.
Ukrywałam swój cyrk
między stronicami książek,
jak zielnik.
Żonglerów, akrobatów,
kobiety z brodą
wyprasowywałam
w nadziei, że wysuszę
ich chciwe ciała.
Ale cyrkowcy
nie chcieli ginąć,
rośli i przybierali na sile
pod kocem stronic,
na kaloriach liter,
w namiocie mojego ciała.
Uczyli się
cyrkowych sztuczek,
jak uczą się kaczęta,
kurczęta, prosiaczki.
I kiedy nabrali sił,
znaleźli drabiny,
spuścili liny -
kiedy dostali to wszystko,
czego chcieli i co musieli...
Cyrkowcy mnie ukradli.
Cyrkowcy mnie zjedli.
Cyrkowcy otworzyli
wreszcie we mnie
swój wędrowny cyrk.