Joachim Röhm
nemščina
AFRIM DIMRI
Në qiell ja u nis një tufë rosash t'egra.
I fundmi ar i vjeshtës u shua e më s'u ndez.
Dhe dimri po afron me grinë e tij funebre.
Me ngricë e me acar dhe një plenum në mes.
Ç'spastrime do të bëhen, për kë vallë ora ra ?
Por le të ndodhë ç'të dojë, le të shpërndahen n'erë.
Byrotë politike si puplat në një gjah,
Veç ti të jesh për mua ajo ç'ke qenë përherë.
Tek zjarri në oxhak të rrijmë pranë mermerit
Në studion dimërore kur qelqet shiu rreh,
Ku heshtin varg kolltuket në madhështi funebre
Ndaj zallahisë së kohës të shurdhër si dhe ne.
Pogradec, 1983.
Iz: Vepra. Vëllimi i njëmbëdhjetë. Tome 11.
Paris: Editions Fayard , 2002
NAHENDER WINTER
Am Himmel sucht ein Schwarm von wilden Enten seinen Weg.
Erloschen ist das Gold des Herbstes und entflammt nicht mehr.
Der Winter zieht herauf mit seinem öden Trauergrau,
Mit Eis und Frost. Doch nicht nur das: Die Führung tagt.
Wem schlägt die Stunde, welche Köpfe werden rollen?
Doch ganz egal, was kommt, im Wind zerfliegen
Politbüros wie Entenfedern bei der Jagd.
Du aber bist und bleibst für mich die Eine.
Laß uns beim Feuer sitzen am Kamin aus Marmor
Im winterlichen Atelier, wo Regen an die Fenster schlägt
Und feierlich gereiht die Sessel schweigen,
Taub für den Lärm der Zeit, so wie wir auch.
Pogradec 1983