Een oude man –
met één been
zijn enige leven
gebukt in een muurnis
voor hem een kuipje
dat allang vergeten is
hoe margarine smaakt
hoe lang duurde
het droge lijden
dat je gezicht heeft veranderd
in perkament
waar vandaag als een dun stroompje
de eerste regen van dit voorjaar langsloopt
die je vast niet had gehoopt
nog te zullen zien?
neervallend muntje
op welke kant kom je terecht –
op de ene hoop
op de andere vertwijfeling
net als in je ogen
als je me zachtjes vraagt
mag ik hallo tegen je zeggen?