Norbert Hummelt
nemščina
ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ
Το χέρι μου φοβάμαι το φτωχό
που μήνες τώρα σαγηνεύει μια μπερέτα
φοβάμαι της κουρτίνας τη δαντέλα
το σκρίνιο ακόμα που ανοίγει σιωπηλό
μα πιο πολύ το λύκο αυτό φοβάμαι
που ελλοχεύει σκοτεινός
στα μάτια μου το βράδυ
τα νύχια του που ξύνουνε επίμονα
την καρυδένια πόρτα του μυαλού
με τζιν και βότκα μάταια
προσπαθώ να τον μεθύσω
στην τράπεζα στο μπαρ στο σινεμά
το θειάφι της ανάσας του
καίει το πρόσωπό μου
παίρνω ταξί στο σπίτι να κρυφτώ
και στο ημίφως μέσα κάτωχρος
την αποκρουστική μουσούδα αντικρίζω
ζωγραφισμένη έναν σαρκασμό
στου οδηγού το καθρεφτάκι.
Du sollst die Dreißig fürchten
Ich fürchte mich vor meiner armen Hand
seit Monaten im Banne der Beretta
Auch die Gardine macht mir Angst
und der Vitrinenschrank, wenn er von selber aufgeht
Am meisten aber ängstigt mich der Wolf
der in mir auf der Lauer liegt
sobald der Abend kommt
wetzt er die Klauen
an der Nußbaumtüre des Verstands
Umsonst schenk ich ihm Gin und Wodka ein
ihn einzulullen
in der Bank in der Bar im Kino
schlägt mir sein Atem
sengend heiß entgegen
Ich spring ins Taxi, will nach Hause, mich verstecken
aber im Halblicht, bleich,
erblicke ich die abstoßende
Schnauze, hingemalt
im Rückspiegel, ein Hohn.