Joachim Röhm
nemščina
ORA E LIGË
Është orë e ligë kudo,
Vallë a s'e ndjen ?
Era si me bronshit në brinjë
Ndër metro vërshëllen.
Grafititë më shpejt se TV
Shpërndajnë një lajm.
Si me fyt të prerë një tren
Tjetrin ndjek nëpër pjalm.
Është orë rreziku, nën thikë
Një komb pret i shtrirë.
Si peshkop i trishtë horizonti
Thërret për mëshirë.
Një shtet klith për ndihmë, një tjetër
Në gjumë fqinjin vret.
Nga klinikat e thyera tutje
Erë e ftohur ngarend.
Paris, nëntor1991
Iz: Vepra. Vëllimi i njëmbëdhjetë. Tome 11.
Paris: Editions Fayard, 2002
STUNDE DES UNHEILS
Stunde des Unheils allerorts,
Spürst du es nicht?
Bronchitisch keucht der Wind
Durch die Metroschächte.
Graffiti verbreiten Neuigkeiten
Schneller als das Fernsehen.
Mit durchschnittener Kehle
Jagen sich Züge im Schnee.
Stunde der Gefahr, eine Nation
Liegt wartend unter dem Messer.
Wie ein verzagter Bischof
Fleht der Horizont um Gnade.
Ein Staat schreit um Hilfe, ein anderer
Ermordet den Nachbarn im Schlaf.
Aus aufgebrochenen Spitalen
Schießt der kalte Wind.
Paris, November 1991