Antonia Lloyd-Jones
angleščina
Rozdzielczość
Dzisiaj z twojego aktu wybrałem sobie oko
i powiększałem je aż do granic ekranu, do
granic rozdzielczości (a ta jest na tyle wysoka,
że można już w ciebie uwierzyć). Powiększałem
twoje prawe oko, chcąc za ostatnim kliknięciem
przeskoczyć na drugą stronę, obejrzeć duszę
albo przynajmniej siebie rozklikanego. W
pobliżu czterdziestego czwartego powiększenia
zobaczyłem swoją niewyraźną sylwetkę,
przy sześćdziesiątym szóstym zarys aparatu
fotograficznego, czytelny tylko dla mnie. A
dalej już nic więcej nad szare prostokąty
poukładane ściśle jak cegły w murze, jak
kamienie w ścianie płaczu, przed którą staję
w dzień i w nocy, aby wytrwale rozsadzać spojenia
karteczkami z moimi wierszami.
Avdio produkcija: Literaturwerkstatt Berlin 2009
Resolution
Today I chose myself an eye from your nude photo
and enlarged it to the limits of the screen, to
the limits of resolution (and that’s high enough
for one to believe in you). I enlarged
your right eye, wanting after the final mouse click
to jump to the other side, to examine your soul
or at least my own clicked-on self. Around
the forty-fourth enlargement
I saw my own foggy silhouette,
at the sixty-sixth the outline of the camera,
readable to me alone. But beyond that
there was nothing but grey rectangles
neatly laid like the bricks in a house, like the
stones in the wailing wall I stand in front of
day and night, doggedly swelling the cracks
with notes filled with my poems.