Arjen Duinker

nizozemščina

Diego J. Puls

španščina

Sailor’s Home 8

Beste Lian, dierbare vriend, Lian, voor het zeemanshuis
Staat een lange man met blond haar die tegen een ander zegt:
In Kopenhagen, in een smerige kelder? Daar logeert de maffia.
En ik word in het leven gehandicapt door mijn dure kop.
Wat ik niet goed begrijp, zegt de ander, hoe kun jij toch
Met jouw intellect zo weinig kijk hebben op sociale processen?
Dat is yin en yang, zegt de lange, kwaad geven en goed krijgen.
Niks van aan, zegt de ander, jij moet gewoon normaal doen.

Een auto rijdt langs, de deur gaat open,
De gang is elegant, links de eetzaal,
Trap klimt gehoekt naar de volgende,
Een deur gaat open: het dominospel,
De ogen brandend, met champagne.
Lian, we waren ooit in Genua, ik telde vierhonderd straten.
Hier in Gent ben ik vingers kwijt, alleen dit glanzende dok telt.
Waar de bloem haar schoonheid toont, is de zeeman op zijn best.
Kijk, belletjes springen van trillende voeten naar vragende enkels,
Kijk, belletjes kussen de diepte tussen de juiste hoeveelheid ogen.

© Arjen Duinker
Iz: Sailor’s Home
Exeter: Shearsman Books, 2005
ISBN: 0-907562-86-8
Avdio produkcija: 2006, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin

El hogar del marino 8

Querido Lian, amigo mío, Lian, frente al hogar del marino
hay un hombre alto de pelo rubio que le dice a otro:
¿En Copenhague, en un sótano mugriento? Ahí se aloja la mafia.
Y a mí me invalida en la vida mi cabeza cara.
Lo que no logro entender ―dice el otro― es cómo tú,
con tu intelecto, tienes tan poca idea de los procesos sociales.
Es yin y yang ―dice el alto―: dar lo malo y recibir lo bueno.
Y a mí qué ―dice el otro―. No te hagas el interesante.

Pasa un coche, se abre la puerta,
el pasillo es elegante, a la izquierda el comedor,
tramo de escalera que anguloso lleva al siguiente,
se abre una puerta: el dominó,
los ojos ardientes, con champán.
Lian, alguna vez estuvimos en Génova, conté cuatrocientas calles.
Aquí en Gante he perdido dedos, sólo cuenta este muelle reluciente.
Donde la flor exhibe su hermosura, el marino es donde mejor está.
Mira, saltan campanitas de pies temblantes en pos de ávidos tobillos,
Mira, campanitas besan el abismo entre la justa cantidad de ojos.

Traducción: Diego J. Puls