Tusa

Is tusa, pé thú féin,
an fíréan
a thabharfadh cluais le héisteacht,
b’fhéidir, do bhean inste scéil
a thug na cosa léi, ar éigean,
ó láthair an chatha.

Níor thugamair féin an samhradh linn
ná an geimhreadh.
Níor thriallamair ar bord loinge
go Meiriceá ná ag lorg ár bhfortúin
le chéile i slí ar bith
ins na tíortha teo thar lear.

Níor ghaibheamair de bharr na gcnoc
ar chapall láidir álainn dubh.
Níor luíomair faoi chrann caorthainn
is an oíche ag cur cuisne.
Ní lú ná mar a bhí tinte cnámh
is an adharc á séideadh ar thaobh na gréine.

Eadrainn bhí an fharraige mhór
atá brónach. Eadrainn
bhí na cnoic is na sléibhte
ná casann ar a chéile.

© Nuala Ni Dhmonaill
Iz: Feis
Dublin: An Sagart Má Nuat, 1991

Du

Wer immer du bist, du bist
die wahre Ohrenzeugin,
die einer Frau und ihrer Geschichte
Gehör schenkt:
wie sie mit knapper Not
dem Schlachtfeld entronnen.

Wir nahmen nicht den Maienzweig mit
und auch nicht den Winter.
Wir schifften uns nicht
nach Amerika ein, gemeinsam
unser Glück zu suchen
in wärmeren Breiten.

Wir sprengten nicht über die Hügel
auf einem schönen, starken Rappen.
Wir lagen nicht unter der Eberesche,
wenn nachts der Raureif fiel.
Noch entfachten wir Freudenfeuer
oder bliesen das Horn auf dem Hang.

Zwischen uns schwoll trauervoll
der weite Ozean. Zwischen
uns erhoben sich die Hügel und die Berge,
die niemals zueinander finden.

Aus dem Irischen von Hans-Christian Oeser