Kirmen Uribe

baskovščina

Ana Arregi, Kirmen Uribe

španščina

Urrezko eraztuna

Aitak itsasoan galdu zuen ezkontzako eraztuna. Marinel guztiek bezala, kendu
egiten zuen hatzetik eta lepokoan jarri, sarea largatzean hatza gal ez zezan.
            Handik marea batzuetara izebak, legatz batzuk garbitzen ari zelarik, urrezko
eraztun bat aurkitu zuen arrainetako baten sabelean.
            Eraztuna garbitu, eta grabatuta zituen letra eta zenbakiei jarri zien arreta.
Gezurra zirudien arren, gurasoen ezkontza eguna ematen zuten aditzera datak eta
inizialek.
            Itxura guztien arabera, aitak berak harrapatu zuen eraztuna jan zion legatz
hura. Itsasorik zabalenean.

            Udako gau bareak barruko haizea dakar eta oroitzapenak.
            Kasualitateak orbita zabal-zabaleko planetak direla otu zait zeruari begira.
            Behin edo behin ageri dira bakarrik.

            Eraztunarena kasualitate handiegia da. Baina ez du axola. Inportanteena orain
hauxe da: urte askoan eraztunaren istorio hori sinesgarri egin zitzaiela gure haur
adimen txikiei.

            Gauez, itsasoak legatz baten distira du.
            Izarrek salto egiten dute ezkaten antzera.

© Kirmen Uribe
Iz: Zaharregia, txikiegia agian
Soraluze: Gaztelupeko hotsak, 2003
ISBN: Gaztelupeko hotsak
Avdio produkcija: 2005, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin

El anillo de oro

Mi padre perdió el anillo de boda en el mar. Como todos los marineros, se lo
quitaba y lo colgaba de la cadena para no perder el dedo cuando largaban la red.
            Al cabo de unas mareas mi tía, mientras limpiaba unas merluzas, encontró un
anillo de oro dentro de una de ellas. Limpió el anillo y vió las letras y los números que
tenía grabados. Aunque parecía mentira, eran las iniciales y la fecha de la boda de mis
padres.
            Al perecer, mi padre pescó la misma merluza que se comió su anillo. En todo el
mar.

            La tranquila noche de verano trae viento del interior y recuerdos.
            Se me ha ocurrido, mirando al cielo, que las casualidades son planetas con una
órbita muy muy ancha.
            Sólo se ven de cuando en cuando.

            Lo del anillo es una casualidad demasiado grande. Pero da igual. lo importante
ahora es que durante muchos años la historia del anillo fue real en nuestras pequeñas
mentes de niño.

            De noche, el mar brilla como una merluza.
            Las estrellas saltan como escamas.

Traducción de Kirmen Uribe y Ana Arregi



from: Mientras tanto dame la mano


Madrid: Visor, 2004