Olli Heikkonen

finščina

Adriaan van der Hoeven

nizozemščina

[Kun Laika, avaruuteen unohdettu, haukahtaa, yksi kerrallaan...]

Kun Laika, avaruuteen unohdettu, haukahtaa, yksi kerrallaan
syttyvät hökkeleiden valot. Kello voisi olla jo seitsemän,
taivaalta pudota rautaa, mutta yhä fysiikan laki,
kiveen ja kotiloon kirjoitettu,
pyörittää tätä sinistä kylää.
Ja niin syttyy lampukka,
niin lämpenee öljyinen sydän
ja unien varjot tanssivat seinällä.
Jossakin yksinäinen koira tähyilee maata.
Varjelen tätä planeettaa, se voisi haukahtaa,
mutta radioasemat, tiedäthän, kaikki viestit,
jotka täyttävät taivaan, satelliittien kohina ja kolina.

© Olli Heikkonen
Iz: Jakutian aurinko
Helsinki: TAMMI, 2000
ISBN: 951-31-1785-5
Avdio produkcija: 2001, M. Mechner, literaturWERKstatt berlin

[Als Laika, vergeten in de ruimte, blaft, gaan de lichten...]

Als Laika, vergeten in de ruimte, blaft, gaan de lichten
van de hutjes één voor één aan. Het zou al zeven uur kunnen zijn,
uit de hemel zou ijzer kunnen vallen, maar de natuurkundige wet
die in steen en slakken staat geschreven,
laat dit blauwe dorp nog steeds draaien.
En zo wordt de lamp ontstoken,
zo wordt het in olie gedrenkte hart warm
en de schaduwen van de dromen dansen op de muur.
Ergens tuurt een eenzame hond naar de aarde.
Ik waak over deze planeet, hij zou kunnen blaffen,
maar de radiostations, dat weet je toch, alle berichten,
die de hemel vullen, het ruisen en rammelen van de satellieten.

Translated by Adriaan van der Hoeven