Efe Duyan 

Translator

içindesin son derece hassas bir uzay giysisinin

yerçekimi sıfır

kaskın camı nefesinle buğulanmış

kıpırdamadan yatıyorsun kanepede

gözlerin kapalı, şarkılar geliyor kulağına

nehrin ötesinden, vadiden, ormandan

paslı kanepe yayı gibi gıcır gıcır

titriyor içinde

kaçınılmazlığı

ne güzel unuttuğun yerçekiminin

seni dibe çekip

ciğerlerine hücum edeceği ânın

evsiz falan değil

sadece anahtarlarını kaybetti

bu yüzden dört aydır

bir mobilya mağazasının önünde uyuyor

böyle iki büklüm yattığına bakma

bir akrobattır kendisi

her pozisyonda sızıp kalabilir

nedir sana öldüğünü düşündüren

ne olmuş nefes almıyorsa

başka ne beklenir

birkaç yıla boyunca nefesini tutabilen bir yoga ustasından

kesin olmak gerekirse, sonsuza kadar

dudaklarıyla potkalın ağzına yapışmış

içindeki mesajı içmeye çalışıyor

yer yer ne idüğü belirsiz karalamalar

boğazı yakıyor gazlı bir içecek gibi

iç bayacak kadar düzgün, kibar ifadeler

mektup girizgâhlarında

kahkahalar atıyordu

felaketin ayrıntılarına rastladığında

gemi batmıştı

güneş pörsümüştü

alabora olup deniz ters dönmüştü deniz

biz buradayız

buradayız

burda

biz, sevgili kardeşlerim

mantık bağımız var akrabalık bağı yerine

dışsal mantık bağları, dünya dışı hatta

fark etmez unutkanlığın doruğunda

doğaüstü mutluluğu tatmış bizler için

biz, jelatinimsi göksel yaratıklar

ıssız betonarme ormanlarda kaybolduk

keşfedilmemiş çakmainsangutan iskeletleri gibi iki büklüm

Şampanze uygarlığının uzak bir köşesinde

kurtarılmayı bekliyoruz ölüm döşeğinde boğazımız kurumuş

burada mürekkep bulanıklaştı

pembe mavi denizanası parçalarını mercek olarak kullanıp

mektup yazarlarının rengi atmış yavan yüzünden kalanları gördü

az kalsın tanımayacaktım

gerçekten o muydu?

biraz daha yaklaştım

emin olmak için

çantası farklı,

saçı, göz rengi farklıydı

ama ta kendisiydi

elim ayağım birbirine dolandı

ne yapacağımı bilemedim

derken kendimi toparlayıp

birkaç adım daha atıp

elini tuttum ve okşamaya başladım

ne olacak, göz yaşartıcı gaz kutusunu çıkarıp

yüzüme boca etmesin mi

yanan gözlerimde yaşlar

neredeyse kör, iki büklüm

içine girip

öbür tarafından çıktım hemen

arkama dönüp bakınca emin oldum

hayır, o değildi

ya geçen pazar ya da bir öncekiydi

ilişkimiz hakkında konuşasım hiç yoktu

sen ipin ucunu bırakmadın

10 numaralı tramvayı beklerken

botanik bahçesi durağında

peki öyle olsun, konuşalım madem

başlangıç olarak uzan istersen şuraya

çünkü beni daha iyi anlıyorsun uzanınca

öyleyse, dökülsün iki taraftan da cilalanmamış gerçekler

hazır ben havada süzülüyorken

ve içimden daha dökülecekler varken

hangimizin diğerini zıvanadan çıkardığını bulmak mümkün değil artık

kimin kendi edip kendi bulduğunu da

ben mi dedim sana körü körüne güven diye

bir mezardan başka bir şey değilim ben

bu yükü taşımanın nasıl bir şey biliyor musun

ki bu en hafiflemiş hali mezar taşımın

iyi, peki, kapatalım bu konuyu

cebimde iki Lat var, ne yapılır bu parayla?

bana geldin, aşılandın hatta bana

donmuş bir deniz gibi gel-gitin en yüksek gel noktasında

tuza bulanmış kumla kaplanmış karların üstünde

ölü taklidi yaparken ben

her şey değişiyor, tersine dönüyor

ışıklar söndü, asansör sarsıldı

dördümüz dibe doğru yollandık

göstergeler loş mu loş, içerisi sıcak mı sıcaktı

pörsürken mürekkep gibi akışkandık

asansör şaftı dedik çöp şaftı çıktı

nasıl biri olmalı kiracınız, evinizi verecek olsanız

güvenilir olsun bir kere

tertipli olsun, kirayı sektirmesin değil mi

gerçi musluklar bazen damlatıyor

küvete fayans parçaları düştüğü oluyor

daire merkeziyse de avuç içi kadar

fuzuli mobilya ve hamam böcekleri de cabası

neyse bunlar boş laf

asıl siz nerede oturacaksınız sonra, onu söyleyin 

hiç mi hiç gereği yok vaktinden evvel vedanın

sonsuzluk bir kesintiler zinciridir dikkat edilmezse fark edilmeyen

gerçektir çatlakları sahteyse de mermer.

kimsenin niyeti olmadığından

bahsini açmaya bu mühim boşlukların

şüpheye yer vardır bu mevzuda

değmez

ne şimdi ne sonra ne de günün birinde

şüphe çekecek kadar beyaz bir duvarın önünde

sırılsıklam bir ağaç taklidi yaparken

bir iç ses eklemeye

rengi oturmamış Polaroid kâğıdından

ve kabarmış, ev yapımı merceklerden

dengesiz ışığında mermerin

kayıp giden bakışına

bir bitmemişlik evvel

parmaklarım ve asetonlu tırnaklar

diken diken tüylerim soğukta

bir alacakaranlık marketi

anıttaki at

altı ayağı var, biri tüfek gibi kalkmış,

üstündeki adam ambarda bir elma gibi

kırmızı üstüne kırmızı üstüne kırmızı

yarım bir şey evvel

dünya ve seramik bir kupa

dünya bir parmak viski

dünya mısır soğutucusu.

       Bitmemişlik evvel

Banyoda eriyen bir nane, kasık

Kıllarında bir nane ve parmak sürülmüş toz,

Ve nane şeklinde akçeler, kırk paralıklar, kuruşlar

       Bozukluk, bozukluk, bozukluk

Bitmemiş bir şey evvel denir buna

Temeller açıldığında,

Sözcükler tamamen mıknatıstı.

Bitmemişlik evvel

Bir bebek neredeyse koca bir muz yiyordu.

Küçük kaşıklar, küçük kaşıklar, küçük

       Bitmemişlik kadar evvel.

Lavabolar bina kadardı

Bir tezgahlarsa tam karşıtı

Mutfakta gorillalar

Kömür treni- bitmemiş bir

Yaralı bir çocuk- bitmemiş bir

Şeker dükkanı- bitmemiş bir

Traktör izleri- bitmemişlik evvel

Değil. Bir keder evvel

Değil, bir aydede evvel değil, bir yalnız evvel

Değil, bir lastik evvel bir şahin gölü evvel

Değil, bir rüya evvel değil, Freud evvel

Değil, rengarek bir kamyonet evvel

Değil, kiraz kadar evvel

Değil, oyuklar değil, kanyonlar

değil, bitmemişlik kadar evvelden kesilmiş buz kayalar değil.

       Kırmızı değil, kırmızı değil, kırmızı değil,

Kaynayan su değil, şişe

Değil, punç şişesi

Değil. Sakız değil. Ayakkabı

Değil, ağzında sakızıyla çizgi film dedektifleri

Değil. Anlatı değil, doğmak değil,

       yaşanmış sonra ölünmüş.

Mezar değil, kül

değil, kemik değil, zar

değil, duman eğil, ateş değil. Mango peşinde karınca

değil.

       Bitmemişlik

Değil, rat-ta-ta için yağmurluk değil

Bir yağmurluk evvel. Bir köpek evvel

Bir şapka evvel, bir aşk evvel, bir hafta evvel

Yalnızca hayır vardı

Benzin değil, kamyonlar değil, yalnızca tüneller

Yalnızca kaldırımlar, yemek değil

Yalnızca koku

Sesimde bir şarkı değil

       Ses değil.

Duke Ellington ve Çamlar’la uyandım
Başka bir şey yokmuş gibi: müsli veya yulaf ezmesi
Yalnızca Ellington ve çamlar ve öyle göründüler ki gözüme
düşündüm de sana bir kart atmalı,
İyi olduğumdan bahsetmeli, evet, evet,
Seni hala sevdiğimden, üç yılımı çöpe atmış olsam bile, yok, yok
arada sırada pembe sabun kokusuyla karşılaşmıyor muyum,
pantalonumda debelenen bir ağaçkurduyla
veya elimi koklayan bir tazıyla? Düşünüyorum da
en iyisi sana uzun bir mektup yazmak, şöyle başlamalı:
Gayet iyiyim, Duke Ellington var
ve orman ayakkabılarımı kırmızıya boyayan
kabuksuz meyvelerle dolu aynı duvarlarımızın alışık olduğumuz gibi;
Sonracığıma, ahşap bir şeyin içindeyim –gerçekten öyle veya metaforik olarak,
Hangisi kolayına geliyorsa artık-, rüzgarın sürekli uğuldadığı bir odada
veya ölü bir ağacın gövdesinde. Seniş ne zaman düşünsem, üzerinde
Dokunmaya alışık olduğum ama giysi var. Hiç giymemişsin. Uzandığımda gömleğime veya
kravatıma veya... Bazense gardırop kapısını açıp
sadece şu yeşil yosunumsu şeyi orada bulmak istiyorum.
Sözde şaşıracağım, neden sulanmamış bir eğrelti otu gibi asılı durduğuna
seni bazen benim istediğim gibi isteyip istemediğini soracağım
elbette bir giysinin konuşmasını beklemiyorum, tabii, ben de
yalnızca genç bir adamdım ve söyleyememiştim hiç bir şey
asılı durmak dışında önemi olmayan bir giysi hakkında bile.
Konuşamamıştım. Yani, şansımız olur mu sence
akşam yürüyüşlerinde bin tane sokak lambası sayabilirsem? Aslına bakarsan
Ellington ve Çamlar’la uyanmışsam bile, seni kaldırmamışımdır o zaman,
Ve ağzımı açmamışımdır, bunları müsvedde kağıda yazmamış ve
Ve kahvaltı bir köşeye için bırakmamışımdır. Yalnızca Çamlar’daki Duke Ellington’ı
aklımda tutar, onunla yürür, birlikte poz verir, ona bir gazoz alır ve onu uzun yolculuklarımda
omuzumda dinlendirirdim kesin. Duke Ellington’ı içerdim Çamlar’da arkadaşlarımla
bugün de hala öyleyim, Duke Ellington’ı içiyorum, yazmak istiyorum, Çamlar’ın içinde,
sana onu

Kanepeler, resimler,
Suda sürüklenen taçyaprakları

Bahardı
Ve nehir çiçek açmış
gülüyordu

Çayın içinde tamamen eriyor bal, sen klasik müziğin
ben senin içinde eriyemesem de;

uzadıkça uzuyor telefon konuşmaları, her yer ağzına
kadar dolu, asansörler her daim

bozuk, merdivenler sonsuzluğa çıkıyor, siyaset
konuşmak gibi, demokrasi ile diktörlüğün sadece sayılarda değiştiğini

fark etmek gibi; biri fişi çeker çekmez kararıyor ortalık ve her şey
yeniden başlıyor: sesler, sahibinden kopmuş, duvarlardan geçerken, akşam

ocağın içinde kaybolan bir madenci gibi
avuçlarına iniyor, gerçi eşikte bırakılmış ayakkabılar

içerdeki yaşamın kanıtı... ama yaşamak da ne ola ki?
boğazında yükseliyor kış, buzdan bir soluk gibi, karanlık

bir alfabenin ortasına kurmuş yuvasını, adlarını bilsek de
koşuşturan bu insanları tanıyor muyuz sence? akşamüstleri ikiye bölünmüş, Kore gibi.

bal çoktan eridi çayın içinde, isteseler bile ayrılamazlar
ya aşkın yapış yapış sıvısı; nerede bulucağım seni, sana nasıl ulaşacağım?