Silke Liria Blumbach 
Translator

on Lyrikline: 2 poems translated

from: estonščina, litovščina to: albanščina

Original

Translation

NOSTALGIA

estonščina | Mathura

emamaa
mu katkine küna
ma otsin küll valgust
kuid leian vaid sind
kivised väljad
ja punane muda
pärnapuusalu
kui piima täis rind
lõhnab ja õitseb
hoiab mind süles
see hetk
on see hetk
mu mesilaslaps
sa lõhnad ja kosud
saad allikaks kord sa
mööda söestuvaid teid
kohtad pimedust
oma kaugemas kohas
mu kallis
sa pole seal
minu verine märter
sa oled muud
kui valge küünlaleek
küll

aga igatsus
sinus
öeldakse sulle
polnud kunagi
päris
ja seda mis mõtled
teame me kõik
kuid seda ei tunne
meist kunagi keegi
tõesti
me oleme
ajastu märgid
me oleme kõik
aeg
on kõik
ja meil pole
aega
nii
me usume

uskmatust
rohkem
kui ennast

© Mathura
Audio production: Eesti Kirjanduse Teabekeskus [Estonian Literature Centre]

Nostalgji

albanščina

mëmëdhe
lundra ime e prishur
kërkoj dritë
por vetëm të gjej ty
fusha me gurë
baltë të kuqe
një pemishtë bliri
si një gji plot me qumësht
erëmirë dhe lulëzues
më mban në prehrin e saj
ky çast
qenka ky çast
fëmija im blete
erëmirë dhe i lulëzuar
do të bëhesh një pranverë
dhe përgjatë rrugëve zhuritjeje
ta takosh errësirën
në një vend të largët
mor i dashur
nuk do të jesh
dëshmori im i përgjakur atje
do të jesh diçka tjetër
se flaka e një qiriu të bardhë
të jesh i sigurtë

por malli
brenda vetes sate
për të cilin të flasin
nuk ishte kurrë i vërtetë
dhe ne të gjithë dimë
se ç’mendon
por asnjëri prej nesh
s’ndien kurrë se
në të vërtetë
ne jemi
një shenjë e kohës
ne të gjithë jemi
koha
është gjithçka
dhe ne nuk kemi
kohë
prandaj
besojmë

në mosbesim
më shumë
se në veten tonë

Përkthyer nga Silke Liria Blumbach

vakar yra rytoj

litovščina | Vladas Braziūnas

aname arklio gyvenime
dirbau žirgu, per šermenis
ankstyvaisiais viduramžiais prūsų
varžybų buvau nuvarytas, dar gyvas duobėn
guldomas kniūbsčias, priekinės kojos
priklaupiamos, paspaudžiamos po krūtinkauliu, trakšt
pirmas ir antras kaklo slanksteliai, akys
saulės laidos kryptimi, kur už jūrių žuvėdai, aukštyn
iškeltas pasturgalis
aname arklio gyvenime
prakaitavau vokiečio šachtoje Banská Štiavnicoj
žiurkinoje tamsoj, apžlibau
vieną naktį, stojus mėnulio
tárpijoms, išvedė kūtėn, paskiau pamažėliais
naktim, tunkant jaunam į pilnatį, leido
ganyklon, akiūkliai platyn, vis platyn, pripratino
aname arklio gyvenime
iš Naugarduko į Wilno atvežęs Mickevičių
klaidžiojau miesto gatvėmis
ant medinių koturnų
numirti – visi į tą mylimą šalį, į Vilnių
dabar vaidenuosi Belmonte
būna kad ir Sereikiškėse
baidausi vagių ir mašinų
ant sprando tampau policininką
tolimo miško spalvos

aname paukščio gyvenime dirbau lakštingala
kalnų ir slėnių mieste prie Dugnojaus, miškais
aptaisyto, girių, laukų Lietuvoj
keldavau šienpjovius
aname paukščio gyvenime
visą vos temusią naktį iš gegužės į birželį
ėjau iš proto, visą Bratislavos naktį
ėjau lenktynių su vakaro
paskiau ir su ryto paukščiais, visus
juos užtrenkdamas, ryto pasiutus
gegutė vis tiek užklupo poetą nuogintelį
eurocentai kišenėj, kišenė kitam kambary
lieka meilė, mirtis ir rekrūtai
pats užkukuosi

aname poeto gyvenime
pastebėjau, kad visos prancūzės, važiuojam
gulim ar skrendam, – migdo mane, vos šalia
kad nereikėtų kalbėtis
žodžiais ar rankom, ar pirštų
karštų pagalvėlėm, ar lūpų
kraščiukais, sapnuoju uždaroje erdvėje


Banská Štiavnica–Bratislava–Vilnius, 2003.VI.1–IX.25

© Vladas Braziūnas
from: unpublished
Audio production: 2006 Books from Lithuania

dje është nesër

albanščina

në jetën time tjetër si kalë
punoja si kalë, gjatë një varrimi
në mesjetët e hershme në garën prusiane
u çova i rraskapitur, ende i gjallë, në një gropë
u shtyva në gjunj me fytyrën poshtë, këmbët e mia të përparme
të lidhura, të shtrënguara kundër dërrasës së kraharorit, kërcet
hynë rruaza e parë dhe e dytë në qafën time, sytë
e kthyer drejt diellit që perëndon, drejt peshkngrënës përtej detit, trungu
i ngritur lart
në jetën time tjetër si kalë
djersitesha në një minierë gjermane në Bohemi
në errësirë si vrimë minjsh, u bëra i verbër
një natë duke u gjetur nën
hënën e re, ata më çuan në shtallë, e pastaj dalëngadalë  
natën, kur hëna u trash deri në të plotë, paftat e mia
u bënë të gjera e më të gjera, më kalitën
në jetën time tjetër si kalë
pasi çova Mickevičius-in nga Naugardukas në Vilno
endesha rrugëve të qytetit
me sandaleve prej druri
për të vdekur – secili për atë vend të dashur, për Vilnius
tani jam një shfaqje në Belmont
edhe ndodh që jam i frikësuar
nga vjedhësit dhe makinat në Sereikiškės
në qafën time hiqet zvarrë një polic
ngjyra e pyjeve të largëta

në jetën time tjetër si zog punoja si bilbil
në një qytet kodrash dhe luginash afër Danubit, të kuadruar
nga pyje, korije, në fusha në Lituani
i zgjoja korrësit e sanës
në jetën time tjetër si zog
e gjitha thjesht mezi nata e gjatë nga maji në qershor
u çmenda, gjatë gjithë natës sllave
dilja në garë me mbrëmjet
dhe më vonë me zogjtë e mëngjesit, duke i prerë
të gjithë, qyqen e shfrenuar
të mëngjesit ende të befasuar poetin lakuriq
qindarka euroje në xhep, xhepin në atë dhomë tjetër
dashuria mbetet, vdekja dhe rekrutë
do t’i nisësh vetes këngën e qyqes

në jetën time tjetër si poet
vura re se të gjitha vajzat franceze, nëse udhëtojmë
shtrihen ose fluturojnë – vërmë në gjumë, kështu afër
kështu që nuk na duhet të flasim
me fjalë apo duar, apo gishta
të nxehta jastëkë ose skaje
buzësh, ëndërroj në një hapësirë të mbyllur


Banská Štiavnica–Bratislava–Vilnius, 2003.VI.1–VI.12

Përktheu Silke Liria Blumbach