Haydar Ergülen
TANRIYA MEKTUP
TANRIYA MEKTUP
1.
Birazdan göğü dolduracak
bulutları gördüm de Tanrım
senin gizli gizli şiir
yazdığını anladım
2.
Seni düşündüğümde bazen
üzülüyorum Tanrım,
kediler, kuşlar, bulutlar
ağaçlar, kırlar, balıklar,
kızlar, oğlanlar, çocuklar,
yalnızca onların olsaydın da,
şu büyük insanlığın
Tanrısı olmasaydın!
3.
İç savaşta önce
Tanrı öldürülür
sonra içimizdeki
iyi insanlar
4.
Tanrım ne çok
ağacın var burada,
ve ne çok insan
var ‘şu dünyada
bir dikili ağacım
bile yok’ diyen
Bir ağaç daha
yaratırsan, İnsan
Ağacı olsun, lütfen!
5.
Bağişla beni Tanrım
şu sırplanlara baktığımda
bazı insanları senin
yarattığına inanmıyorum
6.
Bana gösterdiğin bulutları
bir ressam da görmüş
Tanrım, ve senin
ressam olduğunu düşünmüş!
7.
Bu dünyada kalacak kadar bilge,
hayatı göze alacak kadar göçebe,
bir incinin peşinde ve derin
kaybolacak kadar kendi içinde,
ve suyla ilgili küçük bir imada
bile akıp gidecek kadar yoğun...
İnsan, ustası değilse nedir
yitirdiği her şeye önceden
veda edebilmenin?
Fakat Tanrım galiba
bize bizden de önce
sen veda ettin!
8.
Bir köy yanınca
sessizliği ölür dünyanın
Fısıltısı ölür öpüşmenin
bir orman yandığında
Yaktıklarında bir oteli
konukluğu ölür şiirin
Ölür çocukluğun kahkahası
yakılınca bir şehir
Kim ki ateşe verir
hayatı, Tanrı da onların
kalplerine soğukluk verir!
9.
Tanrım ya bu dünyayı yarattığını unut
ya beni bu dünyada fazla unutma!
