Ghayath Almadhoun (غياث المدهون)

Poem for Anish Kapoor


It was a little mountain, resembling a cloud, towering above nothing, high as a bird in the air, big as a tree, and it was very lonely, for before the invention of mobiles, mountains used to correspond with birds, so that memories wouldn’t die.

It was a little mountain that dreamed of the city and preferred crowds, but it remained all alone, for mountains thirty earthquakes ago didn’t visit one another, because of family disputes.

A little mountain, and poets used to think it was a rock that had fallen from a bull’s horn, but a chance occurrence in the hunting season led them to find out that the mountain was female. In the hunting season, in a year archaeologists have not yet discovered, poets were chasing a poem when it caught them off guard and sought refuge in a cave at the foot of the mountain. They went in after it, not knowing that they had entered the mountain’s vagina. This was the first act of sexual intercourse between humans and a mountain. It produced a city, which linguists called the beginning, and poets called Damascus, the daughter of a lawful act of adultery, the first city.

The moment a mountain fails its physics exam, another mountain yawns and the city falls asleep as if nothing has happened, as if everything has happened. Who said two mountains never meet? I’m going to correct the expression for you: if Muhammad won’t go to the mountain, the mountain will come to Muhammad, no, I’m going to correct it again: if Kapoor won’t go to the mountain, then the mountain will come to him.

Poème pour Anish Kapoor

C’était une petite montagne qui ressemblait à un nuage et qui ne surplombait rien. Aussi haute qu’un oiseau dans le ciel, aussi grande qu’un arbre, elle était pourtant très solitaire, car avant l’invention du téléphone mobile, les montagnes communiquaient par le biais des oiseaux pour que les souvenirs survivent.
C’était une petite montagne qui rêvait de la ville et qui avait une prédilection pour la foule, elle était pourtant très solitaire, car, avant les trente derniers séismes, les montagnes ne se rendaient pas visite, pour cause de querelles familiales.
C’était une petite montagne que les poètes prenaient pour un rocher tombé d’entre les cornes d’un taureau. Mais un concours de circonstances, survenu pendant la saison de la chasse, leur fit constater que la montagne était du genre féminin. Cela s’était déroulé au cours de l’année que les archéologues n’avaient pas encore explorée, les poètes pourchassaient un poème qui s’était hâté de se réfugier dans une grotte sur le flanc de cette montagne. Ils se précipitèrent derrière lui, sans se rendre compte qu’ils pénétraient ainsi dans le vagin de la montagne. Ce premier accouplement entre des êtres humains et une montagne engendra une ville que les linguistes appelèrent « Commencement » et que les poètes nommèrent « Damas ». Elle est la fille légitime/illégitime. Elle est la première ville.
A l’instant où une montagne échoue à son examen de physique, une autre montagne se met à bâiller et la ville sombre dans le sommeil comme si de rien n’était, comme si tout était. Qui a dit que deux montagnes ne se rencontraient jamais ? Je vais reformuler la sentence à votre intention : si Mahomet ne va pas à la montagne, la montagne ira à lui… Non… Non… Je vais plutôt dire : si Kapoor ne va pas à la montagne, la montagne ira à lui.

Gedicht voor Anish Kapoor

Het was een kleine berg die leek op een wolk, en uitkeek op niets. Hij was hoog als een vogel, groot als een boom, en erg eenzaam, want voor de uitvinding van de mobiele telefoon communiceerden de bergen via vogels, zodat de herinneringen niet zouden uitsterven.
Het was een kleine berg die droomde van de stad, en de voorkeur gaf aan de drukte, maar hij bleef erg eenzaam, want dertig aardbevingen geleden bezochten de bergen elkaar niet, vanwege familieonenigheden.
Een kleine berg, en dichters dachten dat hij een rots was die van de hoorn van een stier was gevallen, maar een toevalligheid die plaatshad tijdens het jachtseizoen deed hen ontdekken dat de berg vrouwelijk was. Tijdens het jachtseizoen, in het jaar dat de archeologen haar nog niet hadden ontdekt, waren de dichters op een gedicht aan het jagen toen zij hen om de tuin leidde en haar toevlucht zocht in een grot aan de voet van de berg. Ze gingen achter haar aan, en wisten niet dat ze de vagina van de berg in waren gegaan, het was de eerste geslachtsgemeenschap tussen de mensen en de berg. Ze gaf geboorte aan een stad die de taalkundigen ‘het begin’ noemden en de dichters ‘Damascus’, de dochter van halal overspel, de eerste der steden.
Op het moment dat een berg zakt voor een natuurkunde examen, geeuwt een andere berg, en de stad slaapt, alsof er niets was, alsof alles was, wie zei dat twee bergen elkaar nooit ontmoeten, ik zal voor jullie de uitspraak corrigeren: als Mohammed niet naar de berg kan gaan, zal de berg tot hem komen. Nee, ik zal hem nog eens corrigeren: als Kapoor niet naar de berg kan gaan, zal de berg tot hem komen.