Julia Cimafiejeva (Юля Цімафеева)

Ich kam zur Welt
mit diesem Wanderzirkus in mir.
Einem Zirkus, denk mal an,
in einem polessischen Dorf.
Jongleure, Akrobaten,
bärtige Jungfrauen …
Diese Schande!

Mein Wanderzirkus
wuchs gemeinsam mit mir,
wie ein Wolfsjunges Fleisch will,
wollten sie Budenzauber
und freie Bahn.
Hier gab es nur
Rübenäcker,
Kartoffelkäfer
und Bauernregeln.

Ich versteckte den Zirkus
zwischen Buchseiten
wie ein Herbar.
Jongleure, Akrobaten,
bärtige Jungfrauen
presste ich glatt,
ihre gierigen Leiber
hoffentlich auszutrocknen.

Doch die Zirkusleute
verweigerten den Tod,
sie wuchsen, erstarkten
bedeckt von den Seiten
durch die nahrhaften Buchstaben
im Zelt meines Körpers.

Sie lernten
die Kunststücke
wie Kätzchen lernen,
Küken, Ferkel.
Womöglich ahmten sie sie nach?

Und als sie bei Kräften waren,
einen Wagen aufgetan,
eine Karte gezeichnet hatten –
als sie alles beherrschten,
was sie wollten und mussten …

Da raubten sie mich.
Da fraßen sie mich.

Da eröffneten sie
endlich in mir
ihren Wanderzirkus.

I was born with a traveling circus
inside me.
Just imagine, a circus
in a marshland village:
jugglers, acrobats,
a bearded lady.
How embarrassing!

The traveling circus
grew with me,
demanded meat and fireworks,
demanded better roads.
But here -
fields of beets,
potato beetle,
indigenous knowledge.

I flattened my circus,
like a herbarium,
between book pages,
jugglers, acrobats,
bearded ladies,
yet they grew fat
under the blankets of pages,
yet they grew mighty
on high-calorie letters.

They learned
circus tricks
from piglets and chickens.

When they were ready,
they got a wagon,
they scribbled a map,
they did what they had to do.

They kidnapped me.
They ate me.

Then they set up
inside me
their traveling circus.

Narodila jsem se
s kočovným cirkusem uvnitř.
S cirkusem, jen si pomysli,
v zapadlé vsi na Polesí.
Žongléři, akrobati,
vousaté ženy...
Jaká hanba!

Kočovny circus
vyrůstal se mnou
jako vlče, které chce maso,
všichni si přáli ohňostroje
a široké cesty.
A tady
lány s řepou,
mandelinky,
lidové pranostiky.

Schovávala jsem svůj cirkus
mezi stránky knih
jako herbář.
Žongléry, akrobaty,
vousaté ženy
jsem narovnávala
s nadějí, že vysuším
jejich roztoužena těla.

Ale cirkusáci
odmítali hynout,
rostli a sílili
pod peřinou stránek,
na kaloriích písmen,
ve stanu mého těla.

Učili se
cirkusácké triky
jako se učí káčata,
kuřata, prasátka.

A když shromáždili síly,
sehnali žebřík,
načmárali mapu –
když dokázali všechno,
co chtěli a museli...

Cirkusáci mě unesli.
Cirkusaci mě snědli.

Cirkusáci ve mně
konečně otevřeli
svůj kočovný cirkus.

Jeg ble født
med et omreisende sirkus i meg.
Med et sirkus, tenk deg det,
i en polesisk landsby.
Sjonglører, akrobater,
skjeggete damer …
For en skam!

Det omreisende sirkuset
vokste sammen med meg
som en ulvunge, som vil ha kjøtt,
alle ville de ha fyrverkeri
og brede gater.
Men her –
rødbetåkre,
potetbiller,
folkelig kunnskap.


Jeg gjemte sirkuset mitt
mellom boksidene,
som et herbarium.
Sjonglørene, akrobatene,
de skjeggete damene
gjorde jeg flate,
jeg håpet at jeg skulle tørke ut
deres umettelige kropper.
Men sirkusartistene nektet å dø,
de vokste og ble sterke
under boksidenes dyne,
på bokstavenes kalorier,
i min kropps telt.

De lærte seg
sirkustriks,
slik andunger,
grisunger, kyllinger
lærer seg ting.
Eller kanskje de fikk opplæring?

Og da de hadde samlet krefter,
fant de en vogn,
risset de opp et kart –
da de kunne alt
som de ville og burde kunne …

kidnappet sirkusartistene meg,
fortærte sirkusartistene meg.

Til slutt åpnet sirkusartistene
sitt omreisende sirkus
i meg.

Urodziłam się
z wędrownym cyrkiem w środku.
Z cyrkiem, wyobraź sobie,
w poleskiej wiosce.
Żonglerzy, akrobaci,
kobiety z brodą...
Jaki wstyd!

Wędrowny cyrk
rósł razem ze mną,
jak wilcze szczenię, co chce mięsa,
oni wszyscy chcieli fajerwerków
i szerokich dróg.
A tutaj
buraczane pola,
stonka ziemniaczana,
ludowe wróżby.

Ukrywałam swój cyrk
między stronicami książek,
jak zielnik.
Żonglerów, akrobatów,
kobiety z brodą
wyprasowywałam
w nadziei, że wysuszę
ich chciwe ciała.

Ale cyrkowcy
nie chcieli ginąć,
rośli i przybierali na sile
pod kocem stronic,
na kaloriach liter,
w namiocie mojego ciała.

Uczyli się
cyrkowych sztuczek,
jak uczą się kaczęta,
kurczęta, prosiaczki.

I kiedy nabrali sił,
znaleźli drabiny,
spuścili liny -
kiedy dostali to wszystko,
czego chcieli i co musieli...
 
Cyrkowcy mnie ukradli.
Cyrkowcy mnie zjedli.

Cyrkowcy otworzyli
wreszcie we mnie
swój wędrowny cyrk.

Я родилась
с бродячим цирком внутри.
С цирком, только подумай,
в селе полесском.
Жонглёры, акробаты,
бородатые женщины...
Ну и срам!

Бродячий цирк
рос вместе со мной.
Как волчонок хочет мяса,
все они хотели фейерверков
и широких дорог.
А не свекловичных полей,
колорадских жуков
и народных примет.

Я укрывала свой цирк
в книгах между страниц,
как гербарий.
Жонглёров, акробатов
и бородатых женщин
я разглаживала в надежде
высушить жадные их тела.

Но циркачи

отказывались умирать,
они росли и крепчали
под одеялом страниц,
на калориях букв,
в шатре моего тела.

Они учились
всем цирковым затеям,
как учатся поросята,
цыплята, утята.

А когда набрались сил,
отыскали повозки,
нацарапали карту —
то есть сделали всё,
что хотели,
к чему стремились —

Циркачи украли меня.
Циркачи меня съели.

Циркачи наконец
открыли во мне
свой бродячий цирк.