Ifor ap Glyn

Hinter dem Haus, auf meinen Spaten gestützt,
verspricht mir eine Amsel das Paradies,
während sie die Abendsonne in ihrer Kehle “gurgelt”;
 
sie singt, weil sie muss;
ein Plätschern klarer Töne...
 
Ihr Trällern ruft mich zur Arbeit,
zu einer friedlichen Revolution;
 
ist doch die ganze Welt ein Lied,
dessen Harmonien unvollständig wären
ohne die Noten unserer eigenen Melodie.

In the back yard, leaning on my spade,
a blackbird gives a promise of paradise,
gargling the evening sunshine in his throat;
 
he’ll sing, because he has to;
bubbling those eloquent notes ...
 
His warbling calls me to my work,
to croon revolution with a smile;
 
because our world is one of song,
with a huge gap in its harmony
without the line of our own melody.

Na hotra da casa, mentres me apoio nunha pa,
promete o merlo un paraíso,
gargarexando o sol crepuscular na súa gorxa;
 
canta porque ten que cantar;
facendo burbulas coas notas doces...
 
É o seu trilo o que me chama ao meu traballo
de comezar unha revolución de sorrisos;
 
porque o mundo enteiro é unha canción,
e habería un oco desesperado na súa música
se faltasen as notas da nosa melodía.

Oparty o szpadel w przydomowym ogrodzie
Słucham, jak czarny ptak obiecuje raj, 
Płuczą gardziołko zachodzącym słońcem;
 
śpiewa, ponieważ tak trzeba;
gulgocze rześkimi tonami…
 
Ten jego szczebiot wzywa mnie do pracy
abym uśmiechem rozpoczął rewolucję;
 
gdyż w pieśni trwa cały ten świat
lecz w jego harmonii zieje wielka wyrwa
brak dźwięków naszego głosu